TAHMİS KAHVE OCAĞI – Leblebi ve nohut gibi taneli erzaka araplar Prummas derler; bu gibi mevadı dökerek ezmeğe de tahmis denilir. İstanbuldaki meşhur çarşıya ecdadımız tahmis adını bu münasebetle vermişlerdi. Kahve değirmenlerinin çıkmasından evvel, tüccar ve ahaliden çekirdek kahve alanlar, kavurduktan sonra kahveleri tahmis çarşısına götürüp buradaki dibeklerde döğdürürlerdi. On yedinci asır ortalarından itibaren bütün İstanbul esnafı gibi kahve dibekçileri de yeniçeri ocağı yoldaşları idi.Ocak düzeninin bozulup yeniçeriler İstanbulu kasıp kavuran haşarat halini alınca, kahve dibekçileri de işi rezalete dökmüşlerdi. Tahmin dibeklerinde her gün en az iki bin okka kahve döğülürdü, fakat dibekçi esnafı kendilerine tartı ile teslim edilen halis kahvenin üçte birini, hattâ yarısın çalarlar, yerine nohut ve hattâ kül katarlardı. Başlarında yeniçeri ocağı ihtiyarlarından dört usta gözcü bulunmak âdet ise de, onlar da dibekçilerle ortaktı; bilâkis, attar ve ahaliden şikâyet eden olursa bu yeniçeri ustalarından dayak yerdi. Devrin vakanüvislerinden Esad efendi; Sadık efendi adında meraklı bir attarın başından geçen bir vaka anlatır: Sadık efendi kahvesini götürür sırası gelinceye kadar da dibekçilerin başında durur beklermiş. Attarın titizliğinden sinirlenen ustalar bir seferinde kendis...

TAHMİS KAHVE OCAĞI – Leblebi ve nohut gibi taneli erzaka araplar Prummas derler; bu gibi mevadı dökerek ezmeğe de tahmis denilir. İstanbuldaki meşhur çarşıya ecdadımız tahmis adını bu münasebetle vermişlerdi. Kahve değirmenlerinin çıkmasından evvel, tüccar ve ahaliden çekirdek kahve alanlar, kavurduktan sonra kahveleri tahmis çarşısına götürüp buradaki dibeklerde döğdürürlerdi. On yedinci asır ortalarından itibaren bütün İstanbul esnafı gibi kahve dibekçileri de yeniçeri ocağı yoldaşları idi.Ocak düzeninin bozulup yeniçeriler İstanbulu kasıp kavuran haşarat halini alınca, kahve dibekçileri de işi rezalete dökmüşlerdi. Tahmin dibeklerinde her gün en az iki bin okka kahve döğülürdü, fakat dibekçi esnafı kendilerine tartı ile teslim edilen halis kahvenin üçte birini, hattâ yarısın çalarlar, yerine nohut ve hattâ kül katarlardı. Başlarında yeniçeri ocağı ihtiyarlarından dört usta gözcü bulunmak âdet ise de, onlar da dibekçilerle ortaktı; bilâkis, attar ve ahaliden şikâyet eden olursa bu yeniçeri ustalarından dayak yerdi. Devrin vakanüvislerinden Esad efendi; Sadık efendi adında meraklı bir attarın başından geçen bir vaka anlatır: Sadık efendi kahvesini götürür sırası gelinceye kadar da dibekçilerin başında durur beklermiş. Attarın titizliğinden sinirlenen ustalar bir seferinde kendisine mükemmel bir dayak atmışlar.. O da Ağakapısına giderek yeniçeri ağasına şikâyet etmiş.. Attarın şikâyetini dikkat ve ehemmiyetle dinliyen yeniçeri ağası: “Sen dahi bizim ocağımız yoldaşısın.. Ve zabit olmağa lâyiksin.. Seni Van yeniçeri ağası tayin ettim! diyerek sırtına kaftan giydirip apar topar vana göndermeğe kalkmış.. Biçare Sadık efendi üstelik dayağını yediği ustalara yirmi kese rüşvet vererek kendisini Van ağalığı belâsından güç kurtarmı?.. Tahmis'deki dibekçilere, halk “kahve ocağı” derdi.