Halk ağzı deyim, hava ve heves yolunda uçarılık, haşarılık; bir gencin ciddî olmayan şeylerle meşgul olup kıymetli zamanını hiçe harcaması; misâller: Baba haylaz oğlundan şikâyetcidir: — Oğlum.. yaşın otuz, başında hâli kavak yeli eser, baltaya sap ol yâhu!. — Ben ona nasihat ederim, onun başında kavak yeli eser!... Şiir dilimize de güzel terennümlerle mal edilmiştir; şair bir nevcivana âşık olur, iltifat görür, bunu evvelâ sevgiyi ciddî bir anlayış zan eder, halbuki karşısındaki ne yaptığının farkında değildir, birden, âşıkından yüz çevirir: Bu hâke meylini gördükde merhamet sandım Meğer başında o servin kavak yeli var imiş!.. Pertev Bu da Sâbitin bir İstanbul semti ile cinaslı beytidir: Aceb mi olsa Kavak seyri zevkine meftun Kavak yeli eser ol serv kaddin bâşında... Aşağıdaki kıt’a Enderunlu Fâzıl Beyin Tâzefidan lakablı bir köçek oğlana ağır tehzilidir: Ne çiçekdir bilürüz Tâze fidan Çok filiz aşladılar âna cihan Kuru ağaca bulaşdırmam kan İşte bâşında kavak yelleri var.. Bu kıt’a da bir destanda bir halk şârinin kendi hal tercemesinin başlangıcıdır: Galatada kahvecinin oğluyum Yaş onbeş samur saç fidan boyluyum Akrânım içinde bir içim suyum Esdi bir gün başda kavak yelleri (Galatalı Hüseyin Ağa, Dâsitânı Serencam). Yine o halk şâiri son Yeniçerilerden Celladçeşmeli d...

Halk ağzı deyim, hava ve heves yolunda uçarılık, haşarılık; bir gencin ciddî olmayan şeylerle meşgul olup kıymetli zamanını hiçe harcaması; misâller: Baba haylaz oğlundan şikâyetcidir: — Oğlum.. yaşın otuz, başında hâli kavak yeli eser, baltaya sap ol yâhu!. — Ben ona nasihat ederim, onun başında kavak yeli eser!... Şiir dilimize de güzel terennümlerle mal edilmiştir; şair bir nevcivana âşık olur, iltifat görür, bunu evvelâ sevgiyi ciddî bir anlayış zan eder, halbuki karşısındaki ne yaptığının farkında değildir, birden, âşıkından yüz çevirir: Bu hâke meylini gördükde merhamet sandım Meğer başında o servin kavak yeli var imiş!.. Pertev Bu da Sâbitin bir İstanbul semti ile cinaslı beytidir: Aceb mi olsa Kavak seyri zevkine meftun Kavak yeli eser ol serv kaddin bâşında... Aşağıdaki kıt’a Enderunlu Fâzıl Beyin Tâzefidan lakablı bir köçek oğlana ağır tehzilidir: Ne çiçekdir bilürüz Tâze fidan Çok filiz aşladılar âna cihan Kuru ağaca bulaşdırmam kan İşte bâşında kavak yelleri var.. Bu kıt’a da bir destanda bir halk şârinin kendi hal tercemesinin başlangıcıdır: Galatada kahvecinin oğluyum Yaş onbeş samur saç fidan boyluyum Akrânım içinde bir içim suyum Esdi bir gün başda kavak yelleri (Galatalı Hüseyin Ağa, Dâsitânı Serencam). Yine o halk şâiri son Yeniçerilerden Celladçeşmeli diye meşhur azılı bir kopuğun portresini çizerken ayni deyimi kullanıyor: Zeberdest dilâver Celladçeşmeli Hâli vahşet üzre insan güzeli Şâhin baş üstünde durmayub eser Deli poyraz ile bir kavak yeli (Galatalı Hüseyin Ağa: Osman Bey Destanı)