Çuhadan yapılan, ucu kıvrık ve uzunca bir nevi külâh, Tanzimatdan önceki devirlerde kullanılmıştır, bilhassa Bostancı ocakları efrâdı ile Sarayı Hümâyunun diğer kaba hizmet efrâdının serpuşu idi, ufak farklarla “bostancı baratası”, “haseki baratası” diye çeşidleri vardı (B.: Bostancılar; Hasekiler). Kelimenin aslı İtalyancadır, “baretta” dan bozmadır. Geçen asrın rind ve külhânî şâirlerinden Enderunlu Fâzıl Bey başı baratalı güzel bir delikanlı için şu şarkıyı yazmışdır: Âh ol pâkîze edâ, âşıkı zârın cânı İki renk ile esir itdi dili nâlânı Kâhîce sarı, kehî al giyer kaftânı Biri sarısıdır biri tavşan kaanı Sarıyı giyme meded, benzi solar âfâkın Saruluk illetine uğradı hep uşşâkın Döndü nîlûfere hasret ile bu müştâkın Bize reng eyleme ey cânımızın cânânı Al giyse açılır virdi ruhi nemâki Bütün al üstüne al ol vücûdi pâki Barata al, yüzü al, gaaret ider idrâki Kan ider gamzeleri, şivesi, hüsnü ânı Bostancı baratası ile kayıkcı (Resim: S. B.)