İstanbulda en âlâ ve ekstra çay satan bir rum tacirdi. Dükkânı Çakmakçılar Yokuşunda idi. Çayları ustuvâne şeklinde, hep ayni boyda, şimdiki bezelye konservelerinden biraz uzunca kutulurda, turuncu renkli etiketlerinde “Nikoli Balaban” adı, bir Çin kızı resmi, resmin altında düzgün bir nesih ile fakat türkçe değil, arabca: “Çâyu alelâl, mevcûdün min küllün cinsün erfa’mal, mukavvî, müferrih, muhazzim littaam”. Satırları, daha altında fıransızca, rumca, ermenice bir iki satır bulunur; en kenarda da fiatı yazardı: “fî bir adet sîm mecidiye”, yani o zamana göre ateş bahasına... ve tek türkçe cümlede bu. Bütün kibarlar, zenginler oranın müşterisi. Yıldızda, Teşvikiyede, Nişantaşında oturan vükelâdan, vüzerâdan zevat kâhyalarını, ağalarını semtten tâ oraya gönderip çay aldırırlardı. Haremleri hatunlar çayı mutad edinmemiş misafirlerine: — Ayol bizim çayımız turuncu yaftalısı. Çakmakçılar Yokuşunda Nikoli Balabanınki, içilmezmi hiç!.. derlerdi. Sermet Muhtar Alus