HÜSNÜ (Arabacı Muhâcir) – Geçen asır sonlarında Bulgaristan muhâcirlerinden ve Tophâne Meydanı arabacılarından kira faytonu sürer bir garib delikanlı ; kalender halk şâiri Üsküdarlı Âşık Râzi tarafından dokuz kıt'alık bir manzûme ile övülmüşdür : Mâniler,semâiler,gazel koşma destanlar , Şarkı türküler çıkdı o güzelim şânında . Medhü senâ edildi bıçkın kopuk fettanlar , Muhâcir Hüsnücüğüm hâli perişânında . Ebrûlerin ,geysûnun,perçem ile kâkülün Her târi gümrâhında reyhanla gonca gülün, Mün'akis letâfeti câzibei ıtr ile, Sihrü füsun müncelî nakşında her büklümün . Nigâhında vahşeti,gamzesinde dâveti, Tophâne görmemişdir böyle çapkın âfeti Âşıkı sâdıkına,mestânelik şânından, Çatınca kaşlarını,kıyâmet alâmeti! Nedir o pençeleri misâli bebrü pelenk, Nedir o şâhin başa kudretden konmuş çelenk , Nedir o levendâne reftar ile nümâyiş , Nedir o eşbehdeki kara yağız tatlı renk . Parmaklar kamış kalem,topuklar demir gülle , İri kıyım dökümlü koşarlı ayak hele , Cümle kalenderlerin bûsegâhı olmuşdur, Benzetirim dâima birer koçan sünbüle. Püskülsüz yağlı fesi eğri durur başında, Bir bıçak yarası var gaaliba sol kaşında, Amma gel gör o şâha ayrı güzellik vermiş Ferâzı hüsnü olan o ondokuz yaşında. Kaba yelken bezinden lîme lîme mintanı , Yarı çıplak gezdirir o civelek civânı . Siz deyin...

HÜSNÜ (Arabacı Muhâcir) – Geçen asır sonlarında Bulgaristan muhâcirlerinden ve Tophâne Meydanı arabacılarından kira faytonu sürer bir garib delikanlı ; kalender halk şâiri Üsküdarlı Âşık Râzi tarafından dokuz kıt'alık bir manzûme ile övülmüşdür : Mâniler,semâiler,gazel koşma destanlar , Şarkı türküler çıkdı o güzelim şânında . Medhü senâ edildi bıçkın kopuk fettanlar , Muhâcir Hüsnücüğüm hâli perişânında . Ebrûlerin ,geysûnun,perçem ile kâkülün Her târi gümrâhında reyhanla gonca gülün, Mün'akis letâfeti câzibei ıtr ile, Sihrü füsun müncelî nakşında her büklümün . Nigâhında vahşeti,gamzesinde dâveti, Tophâne görmemişdir böyle çapkın âfeti Âşıkı sâdıkına,mestânelik şânından, Çatınca kaşlarını,kıyâmet alâmeti! Nedir o pençeleri misâli bebrü pelenk, Nedir o şâhin başa kudretden konmuş çelenk , Nedir o levendâne reftar ile nümâyiş , Nedir o eşbehdeki kara yağız tatlı renk . Parmaklar kamış kalem,topuklar demir gülle , İri kıyım dökümlü koşarlı ayak hele , Cümle kalenderlerin bûsegâhı olmuşdur, Benzetirim dâima birer koçan sünbüle. Püskülsüz yağlı fesi eğri durur başında, Bir bıçak yarası var gaaliba sol kaşında, Amma gel gör o şâha ayrı güzellik vermiş Ferâzı hüsnü olan o ondokuz yaşında. Kaba yelken bezinden lîme lîme mintanı , Yarı çıplak gezdirir o civelek civânı . Siz deyin kara unnab,ben derim kara çakıl , İki berceste kıt'a tezyin ider destânı . Belinde kara kuşak yâdigârı muhabbet , Pantol da mintanının dengi olacak elbet , Görünür yırtığından dizleri,bacakları ; Kolay tasvir edilmez o pırpırı kıyâfet Râzii kalenderin yine tuttu hey heyi , Meclisine geldikde çalımlı külhan beyi . Eşiğinden içeri atar atmaz yağın, Lebrîzi şevk ediyor her süflî meygedeyi . Kalender şâir bu manzûmenin yanına şu mühim notu kaydetmişdir :“ Yıldaz Camii Şerîfindeki Bomba Vak'asında şehid olan Arabacı Hsünüdür ” (B.:Hamidiye Camii Sûkasdı,cild ,sayfa );o cimâî vak'ada ölmüş 26 kişi arasında bu arabacı Hüsnünün adı yokdur, “renc bir kıyâfetli 21 yaşlarında Hüsnü” diye bir isim yazılıdır. Bibl.:Âşık Râzi evrâkı metrûkesi,defter.