GULÂMPÂRE – “Mahbubdost, Şâhidbaz, Muğlim,Lûtî ;halk ağzında Kulampara denilir” (Hüseyin Kâzım,Büyük Türk Lugatı).Müellif meşhur lugatında bu maddeye Sünbülzâde Vehbi’nin “Şevkengiz” isimli eserunden şu iki beyiti almışdır : Nevcivanlar için âvâre idi Yâni bir koca gulâmpâre idi ● Birisi sürmeli zenpâre idi Biri gök gözlü gulâmpâre idi Ferid Devellioğlu “Türk Argosu” isimli eserinde ,halk ağzında Kulampara denilenler hakkında apaşlar argosunda “Babuk”, “Şapcı”, “Keskin” denildiğini kaydediyor.Biz o güruhun ağzından sadece “Keskin” denildiğini duyduk. Şemseddin Sami Bey “Kaamusi Türkî” ye bu kelimeyi almamışdır,yalnız eş anlamdaki “Lûtî” maddesinde: “Kavmi Lût’un irtikâb ettikleri habâseti icrâ eden denî-üttabı’ adam” diyor. Zamanımızda çoğunlukla “Cinsi Sapık” denilmektedir. Gulâmpâre o yolda münâsebetlerde fâil olanın sıfatıdır. Edebi metinlerde sık geçen kelimeler olan “Cemal Âşıkı” ve “Mahbubdost” ile bu sıfatı karıştırmamalıdır ;Gulâmpâre ,bir genç ile olan münâsebetini ,Şemseddin Sami Beyin Kaamusi Türkîde “Denaat” dediği livâta fiiline kadar götüren adamdır. Yüzyıllar boyunca ,dünyanın her tarafında olduğu gibi,büyük şehir İstanbulun günlük hayatında da o sapık münâsebetler üzerine tarih kaynaklarına geçmiş vak’alar pek çokdur (B.: Fuhuş,cild 11,sayfa 5855)