“Ele geçirilen ve deriden, kumaşdan kesilip dikilen yâhud yün veya pamuk ipliğinden örülen el mahfazası; ellik, elcik de denilir” (Şemseddin Sâmi, Kaamûsu Türkî). Köylümüz kendlimiz tarafından kadimdenberi kullanılmışdır; eski Türk eldivenleri de (deri, kumaş ve örgü) üç şekil üzerinedir: 1 — Parmak yerleri olmayan, hamam veya para keselerine benzeyen ve bilekden bir bağcıkla bağlanan eldivenler; 2 — Yine kese şeklinde olup yalnız baş parmak için ayrı bir yer yapılmış olan eldivenler; 3 — Pençe şeklinde, beş parmak için de ayrı ayrı yeri bulunan eldivenler. Eski Türk deri eldivenlerde bilhassa ceylân ve deve derileri kullanılmış, ve sâhibinin ictimâî mevkiine göre, ipek ve altın tel ile fevkalâde işlemeli eldivenler yapılmışdır. Deri süslemeciliğinde “çalına”, “çarpma”, “kabartma”, “yapıştırma”, “elvan (türlü renk veya altın yaldızlı boyama)” denilen usulleri ile deri üstüne ipek veya altun tel işlemden eldivencilikde de kullanılmışdır. Eldiven, giyim kuşamda, elleri soğuğa karşı korumak için evvelâ kışlık olarak yapılmış, ve bu yönden eldiven, köylü kadınlarımız tarafından da kullanılmışdır. Eldivenin şehirli Türk hanımları tarafından mutlak ihtiyacdan ziyâde süs tamamlamak için kullanılması, alafrangalık yolunun açıldığı Tanzimat devrinden sonra başlamışdır. XIX. yüz yılın ik...

“Ele geçirilen ve deriden, kumaşdan kesilip dikilen yâhud yün veya pamuk ipliğinden örülen el mahfazası; ellik, elcik de denilir” (Şemseddin Sâmi, Kaamûsu Türkî). Köylümüz kendlimiz tarafından kadimdenberi kullanılmışdır; eski Türk eldivenleri de (deri, kumaş ve örgü) üç şekil üzerinedir: 1 — Parmak yerleri olmayan, hamam veya para keselerine benzeyen ve bilekden bir bağcıkla bağlanan eldivenler; 2 — Yine kese şeklinde olup yalnız baş parmak için ayrı bir yer yapılmış olan eldivenler; 3 — Pençe şeklinde, beş parmak için de ayrı ayrı yeri bulunan eldivenler. Eski Türk deri eldivenlerde bilhassa ceylân ve deve derileri kullanılmış, ve sâhibinin ictimâî mevkiine göre, ipek ve altın tel ile fevkalâde işlemeli eldivenler yapılmışdır. Deri süslemeciliğinde “çalına”, “çarpma”, “kabartma”, “yapıştırma”, “elvan (türlü renk veya altın yaldızlı boyama)” denilen usulleri ile deri üstüne ipek veya altun tel işlemden eldivencilikde de kullanılmışdır. Eldiven, giyim kuşamda, elleri soğuğa karşı korumak için evvelâ kışlık olarak yapılmış, ve bu yönden eldiven, köylü kadınlarımız tarafından da kullanılmışdır. Eldivenin şehirli Türk hanımları tarafından mutlak ihtiyacdan ziyâde süs tamamlamak için kullanılması, alafrangalık yolunun açıldığı Tanzimat devrinden sonra başlamışdır. XIX. yüz yılın ikinci yarısındadır ki, Avrupa mâmulâtı erkek ve kadın eldivenleri Türkiyenin idhal ettiği giyim ve süs arasına girmişdir, ve yakın zamanlara kadar, memleketimizde eldivencilik, Avrupa eldivenleri ile rekabeti düşünmemişdir. Fakat 1945 - 1950 arasında Türk eldivenciliği birden öylesine gelişmişdir ki, zamanımızda, en müşkilpesend şık Avrupalıyı tatmin edecek erkek ve kadın eldivenleri yapılmaktadır. Kadın eldivenleri arasında, geçen asır sonlarında pek süslü Türk hanımları tarafından kullanılmış Brüksel dantelinden yazlık yarım eldivenleri kaydetmek lâzımdır. Ağır tuvaletlerle giyilen bu eldivenler, dirsekden elde parmak enlerine kadar kolu ve eli örtmüş, parmaklar, taşıdıkları elmas yüzükleri tam zâşaan ile teşhir edebilmesi için eldiven dışında kalmışdır.