“Dize kadar olan kısa don, tuman” (Türk Lugatı). 1720 yılında İstanbulda ilk yangın tulumbacılığı teşkilâtı kuruldukdan sonra yangın tulumbacılarının giydikleri beyaz dimiden kısa don-pantalonlara dizlik adı verilmiş ve o tarihden bu yana bu isim yalnız tulumbacı donları için kullanılmışdır. Büyük çoğunluğunu ayak takımından gencler teşkil eden yangın tulumbacılarıın kiyâfetleri, pırpırılık yolunda hakikaten pitoresk idi (B.: Tulumbacı kiyâfeti); bu kıyâfetde de dizlik, tulumbacılığın âdeta alâmeti fârikası, has damgası idi. Yangın tulumbacılığı Cumhuriyetin ilk yıllarında kaldırıldı, tulumbacılığın ikiyüz senelik bir tarihçesi vardır; bu ikiyüz sene içinde “dizlik” dâimâ ve mutlakaa beyaz dimiden kesilmiş, yapılmışdır. Ağ kısmı bol, Anadoluda Karadeniz yalısı halkının giydiği siyah bezden “Zıbka” veya “Zıvka” denilen don-pantalonların ağı gibi körüklü idi, yâni bacakların hareketine, koşmaya gaayetle müsâid idi, ve Zıbka gibi de bacakları örten kısmı dar, bacaklara iyice yapışır idi, Zıbkadan farkı, Zıbka ayak bileklerine kadar iner, uzun olurdu, Dizlik ise kısa bir don idi, ancak diz kapaklarını örter, diz kapağından aşağı ancak 3-4 parmak kadar inerdi; baldırlar tamamen açıkda, çıplak kalırdı. Eski tulumbacılık âleminin âdetlerinden, kimi koşarlı iyi tulumbacı, kimi ayrıca güz...

“Dize kadar olan kısa don, tuman” (Türk Lugatı). 1720 yılında İstanbulda ilk yangın tulumbacılığı teşkilâtı kuruldukdan sonra yangın tulumbacılarının giydikleri beyaz dimiden kısa don-pantalonlara dizlik adı verilmiş ve o tarihden bu yana bu isim yalnız tulumbacı donları için kullanılmışdır. Büyük çoğunluğunu ayak takımından gencler teşkil eden yangın tulumbacılarıın kiyâfetleri, pırpırılık yolunda hakikaten pitoresk idi (B.: Tulumbacı kiyâfeti); bu kıyâfetde de dizlik, tulumbacılığın âdeta alâmeti fârikası, has damgası idi. Yangın tulumbacılığı Cumhuriyetin ilk yıllarında kaldırıldı, tulumbacılığın ikiyüz senelik bir tarihçesi vardır; bu ikiyüz sene içinde “dizlik” dâimâ ve mutlakaa beyaz dimiden kesilmiş, yapılmışdır. Ağ kısmı bol, Anadoluda Karadeniz yalısı halkının giydiği siyah bezden “Zıbka” veya “Zıvka” denilen don-pantalonların ağı gibi körüklü idi, yâni bacakların hareketine, koşmaya gaayetle müsâid idi, ve Zıbka gibi de bacakları örten kısmı dar, bacaklara iyice yapışır idi, Zıbkadan farkı, Zıbka ayak bileklerine kadar iner, uzun olurdu, Dizlik ise kısa bir don idi, ancak diz kapaklarını örter, diz kapağından aşağı ancak 3-4 parmak kadar inerdi; baldırlar tamamen açıkda, çıplak kalırdı. Eski tulumbacılık âleminin âdetlerinden, kimi koşarlı iyi tulumbacı, kimi ayrıca güzelliği ile de ün salmış, bâzıları da aşk vak’alarının, cinâyetlerin kahramanı olmuş pek çok tulumbacı delikanlı şânında destanlar yazılmışdır; bu destanların bâzılarında o genclerin kiyâfetleri de târif edilirken dizlikden muhakkak bahsedilmişdir : Dizlik keçe külâh gaayet civelek Sandıkda koşarken ben misli melek (Mahzun Bahaeddin Destanı) Başında dal fesi belinde kuşak Yokdur Toygarlının üstüne uşak Akdizlik üstünde mintanı kara Kaddi şimşâdiyle bir altın başak Şu beyitler de tulumbacılığa heves etmiş bir paşazâde için tezyif yollu yazılmışdır : Vermişler eline şeytan feneri Koşdurup dururlar perîpeykeri Fanilâ dizlik belde bir kuşak Paşazâdem olmuş sandıkda uşak. Başında ketfiye ve üstünde fanila ve dizlik ile Tulumbacı Eyyublu Hüseyin Reis