Eski giyim eşyâsından, ince bezden yapılan şalvar; Hüseyin Kâzım Bey Büyük Türk Lûgatında Ahmed Vefik Paşanın Lehcei Osmânî’sinden naklen: “Erkek libâsına şebih zenne şalvarı” diyor. Vefik Paşa çentiyanı kadına tahsis etmekle yanılmışdır; Naîmâ Efendi on yedinci asır şeyhülislâmlarından müverrih Karaçelebizâde Abdülaziz Efendinin hususî hayatında, Efendinin evlâd gibi yetişdirdiği iç oğlanlarının kıyâfetlerini anlatır iken çentiyanı erkeklerin de giydiğini açıkça yazıyor: “Mahdumlara eyyâmı şitâda Hind alacası ve mirzay boğası kapama ve şal kuşak, ve eyyâmı sayfda ince Kırım kesimi beyaz sâde ve som sırına kalem kuşak kuşatıp eyyâmı mûtedilede süt mâvisi ince bez çentiyanlar giydirip çakşır giydirmezler imiş.” (B.: Abdülaziz Efendi, Karaçelebizâde). Çentiyanın paçalarının ayağa, topuğa kadar inmediği, incik kemiğinin üstünde kaldığı yine naîmâ Efendinin yukardaki tasvîrinin devâmında görülüyor: “(Çentiyan üstünde entâri) cesâdelerinin yırtmaç şikâfı şatır eteği misâl iki karış mikdârı olup bir iki yerden rabt için altın kopça dikerlermiş ki misâfir huzûrunda açılmamak için yırtmaçlar iliklenir idi; sâir vakitde küşâde olup esnâyi hizmetde sür’atle gelip gittikçe şakkî tûlânî yırtmaçlarından sîmîn topukların şa’şaası meclise pertev salardı. Efendi hazretleri bu veçhile topuk seyri...

Eski giyim eşyâsından, ince bezden yapılan şalvar; Hüseyin Kâzım Bey Büyük Türk Lûgatında Ahmed Vefik Paşanın Lehcei Osmânî’sinden naklen: “Erkek libâsına şebih zenne şalvarı” diyor. Vefik Paşa çentiyanı kadına tahsis etmekle yanılmışdır; Naîmâ Efendi on yedinci asır şeyhülislâmlarından müverrih Karaçelebizâde Abdülaziz Efendinin hususî hayatında, Efendinin evlâd gibi yetişdirdiği iç oğlanlarının kıyâfetlerini anlatır iken çentiyanı erkeklerin de giydiğini açıkça yazıyor: “Mahdumlara eyyâmı şitâda Hind alacası ve mirzay boğası kapama ve şal kuşak, ve eyyâmı sayfda ince Kırım kesimi beyaz sâde ve som sırına kalem kuşak kuşatıp eyyâmı mûtedilede süt mâvisi ince bez çentiyanlar giydirip çakşır giydirmezler imiş.” (B.: Abdülaziz Efendi, Karaçelebizâde). Çentiyanın paçalarının ayağa, topuğa kadar inmediği, incik kemiğinin üstünde kaldığı yine naîmâ Efendinin yukardaki tasvîrinin devâmında görülüyor: “(Çentiyan üstünde entâri) cesâdelerinin yırtmaç şikâfı şatır eteği misâl iki karış mikdârı olup bir iki yerden rabt için altın kopça dikerlermiş ki misâfir huzûrunda açılmamak için yırtmaçlar iliklenir idi; sâir vakitde küşâde olup esnâyi hizmetde sür’atle gelip gittikçe şakkî tûlânî yırtmaçlarından sîmîn topukların şa’şaası meclise pertev salardı. Efendi hazretleri bu veçhile topuk seyri ve Kırım kesimi esvabın şikâbından âyînei sîne temâşâsının idüb bu kadarca kanaat idermiş; bu hizmetkârları nakleder ki nazar ile telezzüzden gayri bir ferde tekarrüb ettiği, belki bir bûse aldığı dahi yokdur diye yemin ederlermiş.” Bâzı delikanlıların, muhakkak ki ayak takımından, çentiyan ile sokağa dahi çıkdıkları Sâbit’in şu beytinden anlaşılıyor: Görüb ol şâhda ol sıkma çentiyan bendi Seyr ile tövbemizin gevşedi miyan bendi. Çentiyan’ı “çintiyan” şeklinde okuyanlar da vardır; ak sâde bezden kesilip üstüne çintemâni denilen motifler işlenmiş iş donları da yapılmışdır, bir şehzâdeye ait böyle bir iç donu Topkapu Sarayı müzesindedir.