Mâlum hayvanın adı; İstanbul argosunda “kurnaz”, “hilekâr” ve düzenbaz (kâğıd ve zar oyunlarında)”, “esâfil ve erâzilden çıplak ve aç yağmacı”, “tıyneti bozuk, nîmet hakkı, tuz ekmek hakkı bilmez, nankör”, “güzellikden, tatlı dilden, muhabbet anlamaz kaba, vahşî”, “sebebsiz hır çıkaran”, “edebi, hüsün ve ânı olmıyan mahbub”, anlamlarındadır. Misaller: — Aman dikkat et... alımına, çalımına, yüzüne aldanma, vurmada öyle bir çakaldır ki insanı mahveder de sonra karşıdan güler, enâyi hesâbını bilseydi der... * “... Tozluklunun kumar kahvesine dadandı, etrafını çakallar sardı, babasından kalan bütün parayı iki üç ay içinde elinden aldıktan başka evini de sattırıp yediler, zavallı delikanlı yalın ayak yarım pabuç sokakda kalıp kaşı gözü yerinde olmakla bir ağa kapusunda uşak oldu...” (Tâhir Bey Hikâyesi). * “... kimi dev heyet ve Ehremen sûret zeberdest pehlivan ve kimi tâze rû mahbub mürâhik oğlan amma cümlesi yalın ayak esâfil ve eclâf çakallardır ki geceleri güruh güruh dolaşub İstanbulu soymuşlar ve emvâli mel’anet ve senâetde şeytana parmak ısırttılar...” * “ — Mustafanın bir çakal olduğuna aslaa ihtimâl veremezdim, elim biraz daralınca ayağını kapumdan kesiverdi... * “Kabakcı Mustafa için (B.: Mustafa Çavuş, Kabakcı) söylenmiş bir hivciyedir: İbretle bak sen Hakkın tokadına Lâne...

Mâlum hayvanın adı; İstanbul argosunda “kurnaz”, “hilekâr” ve düzenbaz (kâğıd ve zar oyunlarında)”, “esâfil ve erâzilden çıplak ve aç yağmacı”, “tıyneti bozuk, nîmet hakkı, tuz ekmek hakkı bilmez, nankör”, “güzellikden, tatlı dilden, muhabbet anlamaz kaba, vahşî”, “sebebsiz hır çıkaran”, “edebi, hüsün ve ânı olmıyan mahbub”, anlamlarındadır. Misaller: — Aman dikkat et... alımına, çalımına, yüzüne aldanma, vurmada öyle bir çakaldır ki insanı mahveder de sonra karşıdan güler, enâyi hesâbını bilseydi der... * “... Tozluklunun kumar kahvesine dadandı, etrafını çakallar sardı, babasından kalan bütün parayı iki üç ay içinde elinden aldıktan başka evini de sattırıp yediler, zavallı delikanlı yalın ayak yarım pabuç sokakda kalıp kaşı gözü yerinde olmakla bir ağa kapusunda uşak oldu...” (Tâhir Bey Hikâyesi). * “... kimi dev heyet ve Ehremen sûret zeberdest pehlivan ve kimi tâze rû mahbub mürâhik oğlan amma cümlesi yalın ayak esâfil ve eclâf çakallardır ki geceleri güruh güruh dolaşub İstanbulu soymuşlar ve emvâli mel’anet ve senâetde şeytana parmak ısırttılar...” * “ — Mustafanın bir çakal olduğuna aslaa ihtimâl veremezdim, elim biraz daralınca ayağını kapumdan kesiverdi... * “Kabakcı Mustafa için (B.: Mustafa Çavuş, Kabakcı) söylenmiş bir hivciyedir: İbretle bak sen Hakkın tokadına Lânet olsun Kabakcının adına Bütün ömrü çakal çakılla geçdi Doyamadı gelin kadın tadına * Mısırlı Hanım hikâyesinden : Rizelidir kayıcının şehbazı Hanım alır eve o zıpır lazı Mey içüb muhabbet tamam oldukda Gün doğmadan savmak güçdür haylazı Zirâ oğlan gaayet ile çakaldır Dir ki hanım bana baskın masaldır * — Ne olmuş yahu... sizin Şile gezmesi burnunuzdan gelmiş... — Garibdir dedik, İlyası da aldık... — Anlatma... kabatah sizde... hiç o çakal gezmeye götürülür mü? * Danişmendi idi bir haylaz çakal Yakardı şem’ine her gece sakal (Alacahamamlı Reşid, Hezliyyat)