Son meyhâne köçeklerinden hıristiyan kıbti bir delikanlıdır, 1874 de Tırnava’da doğmuş, 1894 de yirmi yaşlarında iken İstanbul’da mahbushâne’de öldürülmüşdür. Rush harbinde Bulgaristan istilâya uğradığı zaman, 1876 da henüz iki yaşında bir sabî imiş, zengin bir Türk âilesinin çiftliğinde yanaşma olan babası ile beraber İstanbul’a gelmiş, babası ölmüş, bîkes şopar muhâcir âileye yük olmuş, on dört yaşına kadar İstanul’un en süflî köşelerinde barınmış, büyümüş, kaşı gözü yerinde, eli ayağı düzgün çingenenin güzeli bir genç olmuş. Bir gün Harmanlıkda bir sünnet düğününde üç beş kuruş bahşiş için oynar iken devrin sayılı kalender halk şâirlerinden Üsküdarlı Âşık Râzi’nin nazarı dikkatini çekmiş, genç çingeneyi himâyesi altına alan Râzi onu o zamanın namlı köçeklerinden ve yine kıbti tâifesinden Kız Mehmed’in eline vermiş, ve kısa zamanda asıl adı unutulmuş olan Bulgaroğlu, “Fındıkkurdu” lakabı ile meşhur bir köçek olmuşdur. Babadan dededen kalma büyükce bir servete sâhib olan Âşık Râzi’nin kendisine aşırı muhabbetine liyâkat gösteremeyen köçek oğlan işret, esrar ve kumar yollarına sapmış, İstanbul’un en namlı serserileri, haytalarına ayakdaşlık sevdâsına kapılmış, bir doğuş kaabiliyeti ile hakikaten büyük rakkas iken hem güzelliğini hem de köçek zindeliğini ve civelekliğini yıpratmış...

Son meyhâne köçeklerinden hıristiyan kıbti bir delikanlıdır, 1874 de Tırnava’da doğmuş, 1894 de yirmi yaşlarında iken İstanbul’da mahbushâne’de öldürülmüşdür. Rush harbinde Bulgaristan istilâya uğradığı zaman, 1876 da henüz iki yaşında bir sabî imiş, zengin bir Türk âilesinin çiftliğinde yanaşma olan babası ile beraber İstanbul’a gelmiş, babası ölmüş, bîkes şopar muhâcir âileye yük olmuş, on dört yaşına kadar İstanul’un en süflî köşelerinde barınmış, büyümüş, kaşı gözü yerinde, eli ayağı düzgün çingenenin güzeli bir genç olmuş. Bir gün Harmanlıkda bir sünnet düğününde üç beş kuruş bahşiş için oynar iken devrin sayılı kalender halk şâirlerinden Üsküdarlı Âşık Râzi’nin nazarı dikkatini çekmiş, genç çingeneyi himâyesi altına alan Râzi onu o zamanın namlı köçeklerinden ve yine kıbti tâifesinden Kız Mehmed’in eline vermiş, ve kısa zamanda asıl adı unutulmuş olan Bulgaroğlu, “Fındıkkurdu” lakabı ile meşhur bir köçek olmuşdur. Babadan dededen kalma büyükce bir servete sâhib olan Âşık Râzi’nin kendisine aşırı muhabbetine liyâkat gösteremeyen köçek oğlan işret, esrar ve kumar yollarına sapmış, İstanbul’un en namlı serserileri, haytalarına ayakdaşlık sevdâsına kapılmış, bir doğuş kaabiliyeti ile hakikaten büyük rakkas iken hem güzelliğini hem de köçek zindeliğini ve civelekliğini yıpratmış, kaybetmiş, ağır bir sefâlet altına düşmüş, nihâyet, uygunsuzluk yolunda tanışdığı Zehir Mehmed, Cellâd Temel ve Laz Hasan adında üç korsanın yamağı olarak yemiş iskelesinde bir gece bir han soyarlar iken suç üstünde yakalanarak beş sene hapse mahkûm olmuşdur. Fakat mahbushânede, bir köçeğin mukadder âkibeti bir takım eşirrâya bâziçe olmakdan kurtulamamış, bir gece koğuşda saz çalınıp oynatılır iken çıkan bir kavgada, mahbushânede işi bir bıçakla vurularak öldürülmüşdür. Âşık Râzi’nin bu köçek oğlan için bir destanı vardır, acemilik devri eseridir; gencin Febüs Fotoğrafhânesinde çekdirilmiş bir de resmi vardır ki Râzi’nin söylediğine göre resmi çekildiği zaman Bulgaroğlu sarhoş imiş, hattâ Febüs Efendi hiddet ederek fotoğrafhânesinden kovmaya bile kalkmış. Destan şudur: 1. Şöhreti Bulgaroğlu Fındıkkurdu Gönül tahtında bir eyyam oturdu Yalın ayak hâneberduş bıçkındı Üstde yırtık mintan partal poturdu 2. Tırnavalı köçekzâde köçekdir Kıbtıliği zannı gaalib gerçekdir Keşmîrî ten üzre kaşla göz kara Nevhat civan bataklıkda çiçekdir 3. Harmanlıkda görüb ettik iltifât Düzdük çamaşırı esvabı kat kat Hâki mezelletden çıkarub şûhi Pederâne gerdik üstüne kanat 4. Tâlimi raks için virdik üstâde Cümle âlem oldu ana üftâde Kalem kalem parmaklarla pervâzı Kâh topuk vuruşu hârikul’âde 5. Tutmuşken şöhretü şânı cihânı Haytalığa uydurdular civânı Nasihat eyledik boş yere vâfir Rehber itti kendisine şeytânı 6. Çekdikce halıya vardı çalıya Nâmı Zehir Mehmed bir belâlıya Ayak uydurup ol rakkas civanım Gemi başdan kara vurdu yalıya 7. Meyhâneye sermiş yatağı hani Mesken itti ya hamamda külhanı Kalmadı gayri raksa mecâli Kalmadı hem nakşi hüsn ile ânı 8. Üç yılın içinde savruldu harman Yine kaldı yalın ayak daltaban Bir gün cerîdeler yazdı ol köçek Gece hırsızıymış meğer pek yaman 9. Zehir Mehmed, Cellâd Temel, Laz Hasan Ehremen simâ ol üç nefer korsan Alub yanlarına Fındıkkurdunu Tutulmuş soyarken Yemişde bir han 10. Yirmi yaşındaydı boylandı zından Zından içre soldu ol güli handan Kara haberini alınca Râzi Rahmet için yazdı efendim destan 11. Oynatmışlar tâ be sabah köçeği Koğuş yoldaşı birkaç külhanbeyi Sonra olmuş kanlı bir it dalaşı Hançer bulmuş bîçârede yüreği 12. Vak’ai dilsûzu nakliden râvî Gardiyan kelâmı kizibden ârî Kucağımda didi ruh teslim etti Rahmet ide Fındıkkurduna Bârî Şu kıt’ayı da bu Vâsıf günahkâr ilâve etti: Müslim gayri müslim Allâhın kulu Herkes Hakkı bulur doğruysa yolu Sene bin üçyüz onbirdir efendim Defini hâk oldu ol Bulgaroğlu Vâsıf Hiç Bulgaroğlu (Resim : S. Bozcalı)