On altıncı asır şâirlerinden; adını Kastamonulu Lâtifi’nin şuerâ tezkiresinden öğrendiğimiz Beyânî Çelebi aslen Kastamonulu olub hemşehrisi müellifin meşhur şuerâ tezkiresini yazdığı sıralarda İstanbulda devlet kalemlerinden birinde kâtiblik yapıyor imiş, on beş on altı yaşlarında, mürâhilik bir genç ve son derece güzel, eskilerin tâbiri ile bir mahbûbi zibâ imiş. Genç kâtibin güzelliğinin câzibesi ve hemşerilik gayreti ile olacaktır. Lâtifi tarafından pek çoşkun bir lisan ile şöylece medhediliyor: “Yanağında tüyden eser yok iken sülüs, nesih, tâlik, divâni ve şâir yazıları yazmağa kaadir, türkçenin bütün konuşma inceliklerine vâkıfdı. O kadar kaabiliyetli bir civan idi ki her sözünde bir zerâfet, san’at vardı; konuşduğu zaman kullandığı kelimeler, yapdığı cümleler bir kaç mânâya gelir, ciddiye ve lâtifeye alınabilir, karşısındakini şaşırtırdı, doğrudan lâtifelerinde ise fuhşiyat yoluna asla sapmaz, dâima nezâhetini muhafaza ederdi; tatlı dilli ile bütün kalbleri, arkadaşlarını teshir etmişdi; üstelik melekler misâli güzelliği ile de halkın gönül tahtında idi; başkalarının mütecâvizâne hareket ve nüktelerinden de gücenmez, kimseye haşin ve soğuk muamelede bulunmazdı”. Şiir diline örnek olan aşağıdaki iki beyit de Lâtifi Tezkiresinden alınmıştır: Gel kûyi nigâre varalım uy bana s...

On altıncı asır şâirlerinden; adını Kastamonulu Lâtifi’nin şuerâ tezkiresinden öğrendiğimiz Beyânî Çelebi aslen Kastamonulu olub hemşehrisi müellifin meşhur şuerâ tezkiresini yazdığı sıralarda İstanbulda devlet kalemlerinden birinde kâtiblik yapıyor imiş, on beş on altı yaşlarında, mürâhilik bir genç ve son derece güzel, eskilerin tâbiri ile bir mahbûbi zibâ imiş. Genç kâtibin güzelliğinin câzibesi ve hemşerilik gayreti ile olacaktır. Lâtifi tarafından pek çoşkun bir lisan ile şöylece medhediliyor: “Yanağında tüyden eser yok iken sülüs, nesih, tâlik, divâni ve şâir yazıları yazmağa kaadir, türkçenin bütün konuşma inceliklerine vâkıfdı. O kadar kaabiliyetli bir civan idi ki her sözünde bir zerâfet, san’at vardı; konuşduğu zaman kullandığı kelimeler, yapdığı cümleler bir kaç mânâya gelir, ciddiye ve lâtifeye alınabilir, karşısındakini şaşırtırdı, doğrudan lâtifelerinde ise fuhşiyat yoluna asla sapmaz, dâima nezâhetini muhafaza ederdi; tatlı dilli ile bütün kalbleri, arkadaşlarını teshir etmişdi; üstelik melekler misâli güzelliği ile de halkın gönül tahtında idi; başkalarının mütecâvizâne hareket ve nüktelerinden de gücenmez, kimseye haşin ve soğuk muamelede bulunmazdı”. Şiir diline örnek olan aşağıdaki iki beyit de Lâtifi Tezkiresinden alınmıştır: Gel kûyi nigâre varalım uy bana sûfi Dünyâde sana göstereyim bâğı cinânı  Rakibi kelbi gör ki hânı vasılın Yavuz it gibi ne yir ne yidirir...