Bedevî tarikati mensublarının toplu olarak zikirlerinde en cezbeli anlarındaki hallerine bu tarikata menbus olmayanlara takdığı isimdir. Mehmed Zeki Pakalın “Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri” adındaki eserinde bu sahneyi şöyle târif ediyor: “Bedevî tarikati mensublarının ayakda yapdıkları zikrin en ateşli sıralarında birbirlerine sarılarak ortalığı sarsan bir heyecanla yapdıkları âyin hakkında kullanılır bir tâbirdir. Tarikat mensubları sımsıkı bir küme hâline geldikleri için zikrin bu kısmına o ad verilmiştir”. Bedevî âyinleri yalın ayak, baş açık, belden kuşakla sıkılmış bir entâri ile soyunuk yapılırdı. Top hâline geldiklerinde de birbirlerine arkadan ve belden sarılırlardı. Tarikatlerin aleyhinde bulunanlar, “mecazi aşk” adı altında avâmî aşkın alâka yoluna pervasızca sapdıklarını söyliyenler bedevîleri de bu bedevî topu ile ittiham ederlerdi, olgun çağlardaki dervişlerin tâze genç dervişlere sarıldığını, en güzel bir delikanlının da topun ortasına geçirildiğini söylerlerdi. Bu yönden bu tâbir İstanbulun eski tulumbacı ağzına, külhâni argosuna oda girmişdir, meselâ: “Ulan o ne biçim şakalaşma öyle bedevî topu gibi!”, “Arife gecesi hamama gidilmez, bedevî topuna girersin!” denilirdi. Ali Çamiç Ağanın (B.: Çamiç Ağa, Ali) da 1901 yılında Topkapusu civârında bir evde sık sık...

Bedevî tarikati mensublarının toplu olarak zikirlerinde en cezbeli anlarındaki hallerine bu tarikata menbus olmayanlara takdığı isimdir. Mehmed Zeki Pakalın “Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri” adındaki eserinde bu sahneyi şöyle târif ediyor: “Bedevî tarikati mensublarının ayakda yapdıkları zikrin en ateşli sıralarında birbirlerine sarılarak ortalığı sarsan bir heyecanla yapdıkları âyin hakkında kullanılır bir tâbirdir. Tarikat mensubları sımsıkı bir küme hâline geldikleri için zikrin bu kısmına o ad verilmiştir”. Bedevî âyinleri yalın ayak, baş açık, belden kuşakla sıkılmış bir entâri ile soyunuk yapılırdı. Top hâline geldiklerinde de birbirlerine arkadan ve belden sarılırlardı. Tarikatlerin aleyhinde bulunanlar, “mecazi aşk” adı altında avâmî aşkın alâka yoluna pervasızca sapdıklarını söyliyenler bedevîleri de bu bedevî topu ile ittiham ederlerdi, olgun çağlardaki dervişlerin tâze genç dervişlere sarıldığını, en güzel bir delikanlının da topun ortasına geçirildiğini söylerlerdi. Bu yönden bu tâbir İstanbulun eski tulumbacı ağzına, külhâni argosuna oda girmişdir, meselâ: “Ulan o ne biçim şakalaşma öyle bedevî topu gibi!”, “Arife gecesi hamama gidilmez, bedevî topuna girersin!” denilirdi. Ali Çamiç Ağanın (B.: Çamiç Ağa, Ali) da 1901 yılında Topkapusu civârında bir evde sık sık yapılan garib toplantıları tehzil yollu bir kıt’ası vardır: Hânei mâhûdun semti Topkapu Açılmaz top ile dövülse kapu İçerde cem idüb tâze rûleri Kalenderler olmuş bedevî topu