1) : İki kelimeyi bir araya getiremez dil bilmezin hatibliktaslaması; kaba köylü ağzı ile yersiz fakat dakunaklı, bilmeyen mütecâviz sözler söyleme; 2) : İşde beceriksizlik, olacak işi berbad etme, “.. Bağçıvanın yamağı Allahın hödüğü ammâ al yanağında ayva tüyü, kaşı gözü yerinde parlak, nümâyişli el ayak, çâlâk, bî pervâ bî bâk, nâzenîn hanımefendimizin câmehâbında mihman edildikde söz bilmez ve iltifatdan anlamaz palaz aşkbazlık ideyim diyüb belâsın arar, gancuk eşşekden başlayub fingirdek, bıngıldak, yağ tulumu, asma kabağı, sarı ineğin memesi, hanı bu Âmâdın ninesi deyüb muhabbetin başını gözünü yarar, bir de yerde taklidin dahi yapub kuzu gibi meleyince hanım efendimizde tahammül kalmayub şark deyû düşüb bayılır, kâhya kadın ve kalfalar oğlanı karga tulumba don paça haremden tard ile dolab kapusundan atarlar, velâkin oğlan gabî, hanım dahi desti nâzenînin ol şehbazın giribânından çekmiş değildir, dahi hareme kabulünde baş göz yarmamak için Kargılı Mandacıköseoğlu Büvelek Ahmedin şehir oğlanı önünde tâlimi başlamışdır” (Hezeliyâtı Reşid Efendi). — Dâvâyı muhakkak kazandın.. — Ne münâsebet, senin Deli Orhan son celsede başını gözünü yardı, berbad etti, bırakdı.