Halk ağzı deyim; hasmının, düşmanın, kızdığı kimsenin bulunduğu yeri allak bullak etmek; sahibine kızdığı yeri, eşyayı kırıp, yıkılıp tahrib etmek; her hangi bir şeyi birinin başına vurmak; misâller: Tophânede sabahçı kahvehânesinden koğulmuş hâneberduş ağzından: — Anam avratım olsun moruğun kahvesini başına geçirmezsem. Mahalle kahvesinde kopuk tehdidi: — Kız kardeşimin adını ağzına alanın evini başına geçiririm.. İmammış, hocaymış, beymiş, paşaymış vız gelir bana... Yeniçeriliğin son yıllarında bir kabadayının tasviri yolunda: Aldandılar anın yetmiş yaşına Pamuk gibi sakal bıyık kaşına Çekup zağlı palasını dalınca Kolluk geçdi çorbacının başına Galatalı Hüseyin Ağa, Peremeci Zehir Mehmed Destanı)