Yeniçeri Asker Ocağı unvanlarından, bir Yeniçeri ortasının en kıdemli neferi; ortalarında nüfuz ve itibarları çok üstündü. İstanbul şehrinin âsâyiş ve inzibatı için şehrin muhtelif yerlerinde kurulmuş Yeniçeri Kollukları (Karakolları) zâbitleri olan Başkarakollukcu’lar dâimâ bir başeski’den tâyin edilirdi. Yerinde ve icâbında orta bayrağını, orta nişanını (alâmeti fârikasını) da başeski taşırdı. Başeski olmuş olmak, yükselme yolunda bir Yeniçeri neferinin ilk hedefi idi. Başeski olduktan sonra, eğer yaşı oturaklığa (emekliliğe) yaklaşmış ise, tek arzusu İstanbul’un canlı, hareketli, ayak takımı, bekâr uşağının kalabalık olduğu bir semtinde, olmazsa, muhafazası kendi ortasına verilmiş olan semtde bir kahvehâne açmak olurdu. Yeniçeri Ocağının ve yeniçerilerin kaldırıldığı târihe kadar İstanbulda “Başeskinin Kahvesi” diye anılan yüzlerce kahvehâne vardı.