Balyoz ve baylos şekillerinde de yazılır; eski Venedik Cumhuriyeti elçilerinin unvânı olup İtalyanca aslı “bailo” dur, lâtince “bajulus” kelimesinden çıkmıştır, fransızlar “bail, bayle”, İngilizler de “bailey, bailif” demişlerdir; İstanbulda dâimî Venedik elçileri, fetihden bir sene sonra, 1454 de imzalanan bir ticâret müahedesinin imzasını müteakib oturmağa başlamış, zaman ile Türkler, yukarıda kaydetdiğimiz şekillerde telaffuz ettikleri bu unvânı bütün batılı elçiler için de kullanmaya başlamışlardır; meselâ, Onyedinci asır ortasında İngilterenin İzmir konolusu olan münasebetsiz bir adam ile İstanbuldaki İngiliz elçisinin sebeb oldukları bir vak’a yüzünden azledilen şeyhülislâm Mehmed Bahâî Efendinin yerine tâyin edilen Karaçelebizâde Abdülaziz Efendi: Balyos müftüsüdür Abdülaziz diye hicvedilmişdi (B.: Bahâî Efendi, Mehmed; Abdülaziz Efendi, Karaçelebizâde). Venedik Cumhuriyetinin balyos unvânı ile ilk dâimi elçisi, 1454 muahedesini imzalayan Bartolommeo Marcello olmuştur. (B.: Elçi; Elçi Hanı; Venedik Elçileri).