1886 yılının Temmuz ayında, çapraşık ve sapık alâkalar yüzünden işlenmiş bir cinâyettir. Bu caddede iki katlı bir ahşab evde oturan ve o tarihde İstanbulun en namlı bir terlikci ustası olan elli beş yaşlarındaki İbrahim ustanın Şâzimend isminde gaayet güzel ve henüz on sekiz yaşında bir karısı vardı, yetime olup İbrahim Ustanın anası tarafından büyütülmüş, evlenme çağına gelince, kısmeti çıkıp el evine gitmemesi, kendi evlerinin hizmetinden mahrum kalmaması için, gençliği bıçkınlık yollarinda, mey ve mahbul âlemlerinde geçmiş İbrahim Ustaya bir nikâh kıyılıvermişti. İbrahim Ustanın Câfer adında on dokuz yirmi yaşlarında ve “terlikci güzeli” denilen nevhat bir çırağı vardı, dört beş ak-akşam usta bu genci evine götürür, güzel karısının hazırladığı sofrada işret ederlerdi; o zamanın âdetince de işret sofrasına soyunup gecelik entârileri giyip otururlardı. Câfer misafir geldiği geceler ustasının evinde yatardı. Evin evlâdı gibi olduğundan kaç göç kalkmış, Şâzimend ile oğlan arasında aşk u alâka başlamış bir gece İbrahim Usta sofra başında sızınca fırsatı ganimet bilen Câfer genç kadının odasını girer, fakat onlar cünbüş ve muhabbetde iken usta uyanır, çırağını yanında göremeyince şübhelenir ve iki genci ağır suç üstünde basar, sarhoş olmasına rağmen çok kuvvetlidir, oğlanı altına al...

1886 yılının Temmuz ayında, çapraşık ve sapık alâkalar yüzünden işlenmiş bir cinâyettir. Bu caddede iki katlı bir ahşab evde oturan ve o tarihde İstanbulun en namlı bir terlikci ustası olan elli beş yaşlarındaki İbrahim ustanın Şâzimend isminde gaayet güzel ve henüz on sekiz yaşında bir karısı vardı, yetime olup İbrahim Ustanın anası tarafından büyütülmüş, evlenme çağına gelince, kısmeti çıkıp el evine gitmemesi, kendi evlerinin hizmetinden mahrum kalmaması için, gençliği bıçkınlık yollarinda, mey ve mahbul âlemlerinde geçmiş İbrahim Ustaya bir nikâh kıyılıvermişti. İbrahim Ustanın Câfer adında on dokuz yirmi yaşlarında ve “terlikci güzeli” denilen nevhat bir çırağı vardı, dört beş ak-akşam usta bu genci evine götürür, güzel karısının hazırladığı sofrada işret ederlerdi; o zamanın âdetince de işret sofrasına soyunup gecelik entârileri giyip otururlardı. Câfer misafir geldiği geceler ustasının evinde yatardı. Evin evlâdı gibi olduğundan kaç göç kalkmış, Şâzimend ile oğlan arasında aşk u alâka başlamış bir gece İbrahim Usta sofra başında sızınca fırsatı ganimet bilen Câfer genç kadının odasını girer, fakat onlar cünbüş ve muhabbetde iken usta uyanır, çırağını yanında göremeyince şübhelenir ve iki genci ağır suç üstünde basar, sarhoş olmasına rağmen çok kuvvetlidir, oğlanı altına alır, boğmak üzere iken Şâzimend eline geçirdiği ekmek bıçağı ile sevgilisini kurtarmak için kocasına öldürmeye atılır, fakat bıçak, tam o sırada İbrahimin pençesinden sıyrılmağa muvaffak olan Câferin kalbine saplanır. İbrahim Usta sokağa fırlayıp mahalleyi ayağa kaldırır, sekiz on kişi ile eve döndüğü zaman karısını bulamaz. Şazimend kocası sokağa çıkınca bağçeye koşmuş ve kendisini kuyuya atarak intihar etmiştir. Vak’adan sonra semtini terkeden İbrahim Ustayı yıllarca sonra tanıdım: “Oğlanı öldürecek değildim, o beni katletmesin diye sersemletip bırakacaktım, kahbeyi de boşayacak idim; iki kan da boynumdadır, ateşle barutun bir araya getirdim” demişti.