Eyyub Sokaklarındandır; 1934 Belediye Şehir Rehberinde tesbit edilmiş idârî taksimâta göre Düğmeciler, İslâmbey ve Cezerîkaasım Mahalleleri arasında bir sınır olarak uzanır; biri diğerinin devamı olan Kalenderhâne Caddesi ile Zalpaşa Caddesinin bağlandıkları nokta yukarıda Haydarbaba Caddesinin üstündeki meydanımsı açıklık arasında uzun bir yoldur; Kalenderhâne - Zalpaşa Caddeleri ile olan kavuşağından girildiğine göre evvelâ batı-güney istikametinde dümdüz gider, sonra 90 derecelik bir zaviye ile doğu - güneye döner, bu ikinci istikametinde, bir paravana gibi, sağa, sola, tekrar sağa üç defa kırılır (B.: Eyyub). Sağ kolunda Zekâidede, Ötlek ve Haydarçeşmei, sol kolunda da bitimine yakın Maslak Yokuşu sokakları ile kavşakları vardır. Kabataş döşeli, iki araba rahat geçecek genişliktedir sonra dikleşmeye ve dirseklerini yapmaya başlar, son dirsekden sonra az meyilli bir yol olarak bitim noktasına ulaşır. Yokuşun altbaşında köşede Abdünnâfi Efendi Mescid - Zâviyesi vardır; minâresi yıkılmıştır; 1955 de zâviye mesken olarak kullanılmakta idi, Nâfi Efendinin torunları oturuyordu. Çoğu ahşab, yarı kâgir, tuğla ve beton büyüklü küçüklü evlerin hepsinde mütevâzı gelirli aileler oturmakta idi. Yokuşun üst kısımlarından Eyyubun, peyizaj ressamlarının üstünde dikkatle duracakları pek güzel...

Eyyub Sokaklarındandır; 1934 Belediye Şehir Rehberinde tesbit edilmiş idârî taksimâta göre Düğmeciler, İslâmbey ve Cezerîkaasım Mahalleleri arasında bir sınır olarak uzanır; biri diğerinin devamı olan Kalenderhâne Caddesi ile Zalpaşa Caddesinin bağlandıkları nokta yukarıda Haydarbaba Caddesinin üstündeki meydanımsı açıklık arasında uzun bir yoldur; Kalenderhâne - Zalpaşa Caddeleri ile olan kavuşağından girildiğine göre evvelâ batı-güney istikametinde dümdüz gider, sonra 90 derecelik bir zaviye ile doğu - güneye döner, bu ikinci istikametinde, bir paravana gibi, sağa, sola, tekrar sağa üç defa kırılır (B.: Eyyub). Sağ kolunda Zekâidede, Ötlek ve Haydarçeşmei, sol kolunda da bitimine yakın Maslak Yokuşu sokakları ile kavşakları vardır. Kabataş döşeli, iki araba rahat geçecek genişliktedir sonra dikleşmeye ve dirseklerini yapmaya başlar, son dirsekden sonra az meyilli bir yol olarak bitim noktasına ulaşır. Yokuşun altbaşında köşede Abdünnâfi Efendi Mescid - Zâviyesi vardır; minâresi yıkılmıştır; 1955 de zâviye mesken olarak kullanılmakta idi, Nâfi Efendinin torunları oturuyordu. Çoğu ahşab, yarı kâgir, tuğla ve beton büyüklü küçüklü evlerin hepsinde mütevâzı gelirli aileler oturmakta idi. Yokuşun üst kısımlarından Eyyubun, peyizaj ressamlarının üstünde dikkatle duracakları pek güzel bir panoraması görülür; solda selviyeşili fon içinde Eyyub Camii, iri nilüfer yapraklarına benzeyen Bahâriye Adaları, sonra Silâhtarağa, Karaağaç, Sütlüce, Halicin bitim suları, gerilerde tepeler.. ve bütün renk ve çizgilerin üzerinde ışık oyunları... Yokuş dikleşmeye başlayınca biraz daralır; iki kenarında evlerin yerini kabataştan örülmüş duvarları ile bostanlar alır. Haydarbaba Çeşmesi Sokağı ile olan kavşağı köşesinde lülesiz, kitâbesiz bir kuru çeşme vardır; çeşme, zemin katı kâgir ahşeb bir evin altındadır; bu binâ eski bir nakşibendi tekkesi olup şeyh Selâmi dergâhı adı ile anılır. Az ileride de Şeyh Beşir Efendi Dergâhı görülür (Nisan 1952). Hakkı Göktürk