İkinci Abdülhamid devrinde Bâbıâli ricâlinden bir İstanbullu tipi; hal tercemesi elde edilemedi; Semih Mümtaz Bey merhum, içinde Bâbıâlide geçen yıllarının hâtıralarını naklettiği “Tirihimizde hayâl olmuş hakikatler” adlı eserinde bu zâtden şu satırlarla bahsediyor: “Sadaretin evrak müdürü Bâki Efendi Bâbıâlinin eskilerinden ve hemen hemen herkesin sevgililerindendi. Senelerce tâ vefatına kadar bu vazifede kaldı ve kıl kadar doğruluktan ayrılmıyarak gelen geçen sadırâzamların ve müsteşarların emniyetini kazandı. Kısa boylu Bâki Efendi uzun boylu konuşmayı sever, gördüklerini anlatır; tatlı tatlı menkıbeler, nakleder, hulâsa kendini aratırdı. İstanbulda, Şehzadebaşında Kuyucu Muradpaşa Türbesinin arka cihetlerine tesadüf eden bahçe içindeki tahinî boyalı konağını hatırlarım. Babam bâzan beni buraya götürürdü. Ve bunu da hatırlarım: Her çarşamba gecesi aziz ve samimî ahbaplar Bâki Efendide toplanırlar, yemek yerler, sohbet ederler, eğlenirlerdi. Beylikçi Nâsır Bey, teşrifatçı Hatabizâdelerden Behcet Bey ve biraderi Bekir Bey, Esat Molla Bey, babam Reşit Mümtaz Bey (paşa), İstanbulda bulundukça Babanzâde Mustafa Zihni Paşa, Reşid Akif Bey (paşa), müsteşar Bülbül Tevfik Bey (paşa), şair Celâl Paşa emsali zevat gibi. “Bâki Efendinin oğlu Müfit Bey de (âmedi hülefasından) arkadaşlarını...

İkinci Abdülhamid devrinde Bâbıâli ricâlinden bir İstanbullu tipi; hal tercemesi elde edilemedi; Semih Mümtaz Bey merhum, içinde Bâbıâlide geçen yıllarının hâtıralarını naklettiği “Tirihimizde hayâl olmuş hakikatler” adlı eserinde bu zâtden şu satırlarla bahsediyor: “Sadaretin evrak müdürü Bâki Efendi Bâbıâlinin eskilerinden ve hemen hemen herkesin sevgililerindendi. Senelerce tâ vefatına kadar bu vazifede kaldı ve kıl kadar doğruluktan ayrılmıyarak gelen geçen sadırâzamların ve müsteşarların emniyetini kazandı. Kısa boylu Bâki Efendi uzun boylu konuşmayı sever, gördüklerini anlatır; tatlı tatlı menkıbeler, nakleder, hulâsa kendini aratırdı. İstanbulda, Şehzadebaşında Kuyucu Muradpaşa Türbesinin arka cihetlerine tesadüf eden bahçe içindeki tahinî boyalı konağını hatırlarım. Babam bâzan beni buraya götürürdü. Ve bunu da hatırlarım: Her çarşamba gecesi aziz ve samimî ahbaplar Bâki Efendide toplanırlar, yemek yerler, sohbet ederler, eğlenirlerdi. Beylikçi Nâsır Bey, teşrifatçı Hatabizâdelerden Behcet Bey ve biraderi Bekir Bey, Esat Molla Bey, babam Reşit Mümtaz Bey (paşa), İstanbulda bulundukça Babanzâde Mustafa Zihni Paşa, Reşid Akif Bey (paşa), müsteşar Bülbül Tevfik Bey (paşa), şair Celâl Paşa emsali zevat gibi. “Bâki Efendinin oğlu Müfit Bey de (âmedi hülefasından) arkadaşlarını ayrıca dâvet ve ikram edenlerdendi. Bu zat sonraları müsteşar Tevfik Paşaya damat oldu ve birkaç sene evvel vefat etti. Babıâlide âmedi odasında beraberdik. Baki Efendide de iyi yemekler yemek ve yedirmek merakı olduğundan haremdeki eski kalfaların yeşil emîr dolmaları meşhurdu. “Bâki Efendi Bâbıâli evrakı işini hayli tanzim etmekle de şöhret bulan dürüst memurlardan biri idi ve vefatında bütün Bâbıâli erkânına ve efradına acılar bıraktı. Onu hepsi hürmetle ve samimiyetle severlerdi. Bibl. : Semih Mümtaz, Târihimizde Hayal olmuş hakikatler.