İkinci Sultan Bayazıd devrinde İstanbulun fevkalâde güzelliği ile meşhur ve şiirle meşgul olmuş yiğitlerinden, asıl adı bilinmiyor, “Bâki” şiirdeki mahlâsıdır, kendi adı da bu olabilir, yahud Abdülbâkidir. “Dellâkoğlu” lâkabını dededn almış olacaktır, zîra adı unutulmuş olan babasının bu süflî hizmet ile hiç alâkası olmamak gerekir, Fâtih Camiinde hatiblik etmiş, hâfızı kur’an, sâlih, zâhid bir adammış, dâvudî sesi ile kur’an okuduğunu işidenler “gaşyolub vâlehü hayran, mânendi bî can bir yerde kalub kendinden gider” imiş; nice defalar Sultan Bayazıdn meclislerine çağırılmış, Kur’an okumuş, Pâdişahın ihsanlarına nâil olmuş. Güzel delikanlı da babasının yolundan gitmiş, hâfızı Kelâmullah olmuş, babasının dâvûdî sesine tevârüs etmiş; şiir ile de meşgul olduğu için İstanbulun edebî mahfillerine çağırılır imiş, hıfzına ve ilâhî sesine melâheti vechiyesi ayrıca revnak verir, câmilerde ve meclislerde o geldiği zaman başka bir hâlet olurmuş. Şu gazel matlaı şiir diline örnekdir : Nâri hicrinle yâkalıdan güzelim dâği tenim Serbeser kaane boyandı bednim pîrehenim Bibl. : Şehî Bey, Şuerâ tezkiresi.