Âyarı tam altın parayı halitasında tesbit edilmiş miktardan fazla bakır katarak bozma, kıymetinden ve itibardan düşürmeye benzetilerek, İstanbul ağzında, temiz bir aile evlâdının kötü arkadaşlara kapılarak uygunsuzlar yoluna sapması, ayyaşlık, hırsızlık serserilikle lekelenmesi, ve emsali olmayan kötü kişiler elinde iffet ve namusunun payimâl olması. Bilhassa saptıkları kötü yolların kurbanı olmuş nevcivanlar şanında yazılmış destanlarda bu söze pek sık rastlanır; kötülüğe teşvik edilen genç: “Ben altın adımı bakır yapmam!..” diye ayak direr; cebir karşısında da: “Altın adımı bakır yapmayın!..” diye yalvarır. Bu pek güzel, mânalı söz zamanımızda, her halde altın paranın tedavülden kalkması sebebiyle olacak, unutulmuş gbidir.