Pâdişahlara mahsus olan bu kasrın ne zaman yapıldığı tesbit edilemedi; onsekizinci asır ortalarında mevcud olup bilhassa Birinci Sultan Mahmudun sevdiği yerlerden idi; Halicin bitiminde Eyyub ile Silâhdarağa arasında lebideryâda küçük bir bina olub padişahlar yalnız gündüzleri uğramışlar, üç beş saat oturmuşlardır; Câbi Said Efendi vekaayinâmesinde şöyle bir fıkra vardır : Üçüncü Sultan Selim bir Halic tenezzühünde Bahâriye Kasrına uğrar, istirahat ederken dayandığı yastığın altından bir yılan çıkar, maiyetinde bulunanlar: “Bre! Bre!...” diye bağıraşarak öldürmek istediklerinde merhameti dillere destan olmuş bulunan hükümdar yılanı dahi öldürtmez, attırmakla iktifa eder. O gün Kâğıdhanedeki voynuklar kasrın avlusunda huzuru hümâyuna çıkarak gayda çalarlar ve hora teperler, kendilerine ihsanı şâhane çıkar, fakat Sultan Selim o gün bu Bahâriye tenezzühünden son derecede teessürle döner. Bu tenezzüh Sultan Selimin son biniş seyrangâhı olur, bir kaç gün sonra Rumeli Kavağı Kalesi lâz yamaklarının isyanı üzerine pâdişahlıkdan çekilir. Bostancıbaşı Defterlerinde Bahâriye Kasrı Hümâyunu İstanbulun Halic sahilinde son menzil olarak gösterilmiştir (B. : Bahâriye; Bostancıbaşı Defterleri). Bu kasrı hümâyunun yukarıda nakledilen yılan vakası ve Sultan Selimin hazin ve feci âkibeti üzerine İ...

Pâdişahlara mahsus olan bu kasrın ne zaman yapıldığı tesbit edilemedi; onsekizinci asır ortalarında mevcud olup bilhassa Birinci Sultan Mahmudun sevdiği yerlerden idi; Halicin bitiminde Eyyub ile Silâhdarağa arasında lebideryâda küçük bir bina olub padişahlar yalnız gündüzleri uğramışlar, üç beş saat oturmuşlardır; Câbi Said Efendi vekaayinâmesinde şöyle bir fıkra vardır : Üçüncü Sultan Selim bir Halic tenezzühünde Bahâriye Kasrına uğrar, istirahat ederken dayandığı yastığın altından bir yılan çıkar, maiyetinde bulunanlar: “Bre! Bre!...” diye bağıraşarak öldürmek istediklerinde merhameti dillere destan olmuş bulunan hükümdar yılanı dahi öldürtmez, attırmakla iktifa eder. O gün Kâğıdhanedeki voynuklar kasrın avlusunda huzuru hümâyuna çıkarak gayda çalarlar ve hora teperler, kendilerine ihsanı şâhane çıkar, fakat Sultan Selim o gün bu Bahâriye tenezzühünden son derecede teessürle döner. Bu tenezzüh Sultan Selimin son biniş seyrangâhı olur, bir kaç gün sonra Rumeli Kavağı Kalesi lâz yamaklarının isyanı üzerine pâdişahlıkdan çekilir. Bostancıbaşı Defterlerinde Bahâriye Kasrı Hümâyunu İstanbulun Halic sahilinde son menzil olarak gösterilmiştir (B. : Bahâriye; Bostancıbaşı Defterleri). Bu kasrı hümâyunun yukarıda nakledilen yılan vakası ve Sultan Selimin hazin ve feci âkibeti üzerine İkinci Sultan Mahmud devrinde metrük kalarak harab olduğu ve karşı sahildeki Karaağaç Kasrının son enkazının kaldırıldığı sırada yıktırıldığı tahmin olunabilir (B. : Karaağaç Kasrı).