Halicin bitıminde, Eyyubun Bahâriye adı ile meşhur yalı semtinin karşısındadır. Dümdüz ve eskiden üzerleri yemyeşil çimen, Hind masallarındaki uçan sihirli halıları andırır sihir yüzer seccadelere benzerdi; Bahâriyenin Sultan ve kibar yalıları, bir edebiyat ve musiki mahfili olan mevlevihânesi yerlerini Kontreplâk, çivi ve tel, yağ beriket, lâstik fabrika ve imalâthânelerine terk edince, semtin kararan sîmâsı ile bu adalar kapkara birer toprak oldu; üzerlerinde oyulmuş kanallarda kontreplak fabrikalarının işlenecek tomrukları yığılıdır. Yakın geçmişe kadar Bahâriye Adaları İstanbulun namlı bir mesiresi, Eyyub, bilhassa Bahâriye halkının bir balık yatağı idi, gaayet iri kaya balıkları ile tekir balıkları, ve gaayet iri karides tutulurdu. Onyedinci asrın büyük muharriri bu adaların kaya balığını medheder; aynı büyük muharrir Bahâriye Adalarına “Deniz Hamamı Mesiresi adını vererek şu şirin satırları yazmaktadır: “Ehibbâ her cuma günü kayıklarla Eyyub Sultan önündeki cezîrelere gidüb nîlgün futalarla (peştamallarla) şinâverlik ederler (yüzerler) sonra cezîrenin çemenzârında oturup iyşü nûş ile gami dünyâyı ferâmûş iderler.” Hakikatte de dünya gamının unutulacağı yer idi. 1960 da altmış yaşını aşmış ve uçarı gençliği Bahâriyede geçmiş bir İstanbullu külhânî, Bahâriye Mevlevihânesi hak...

Halicin bitıminde, Eyyubun Bahâriye adı ile meşhur yalı semtinin karşısındadır. Dümdüz ve eskiden üzerleri yemyeşil çimen, Hind masallarındaki uçan sihirli halıları andırır sihir yüzer seccadelere benzerdi; Bahâriyenin Sultan ve kibar yalıları, bir edebiyat ve musiki mahfili olan mevlevihânesi yerlerini Kontreplâk, çivi ve tel, yağ beriket, lâstik fabrika ve imalâthânelerine terk edince, semtin kararan sîmâsı ile bu adalar kapkara birer toprak oldu; üzerlerinde oyulmuş kanallarda kontreplak fabrikalarının işlenecek tomrukları yığılıdır. Yakın geçmişe kadar Bahâriye Adaları İstanbulun namlı bir mesiresi, Eyyub, bilhassa Bahâriye halkının bir balık yatağı idi, gaayet iri kaya balıkları ile tekir balıkları, ve gaayet iri karides tutulurdu. Onyedinci asrın büyük muharriri bu adaların kaya balığını medheder; aynı büyük muharrir Bahâriye Adalarına “Deniz Hamamı Mesiresi adını vererek şu şirin satırları yazmaktadır: “Ehibbâ her cuma günü kayıklarla Eyyub Sultan önündeki cezîrelere gidüb nîlgün futalarla (peştamallarla) şinâverlik ederler (yüzerler) sonra cezîrenin çemenzârında oturup iyşü nûş ile gami dünyâyı ferâmûş iderler.” Hakikatte de dünya gamının unutulacağı yer idi. 1960 da altmış yaşını aşmış ve uçarı gençliği Bahâriyede geçmiş bir İstanbullu külhânî, Bahâriye Mevlevihânesi hakkında hatıraları istenildiği zaman şunu anlatmıştır : “Muhibler arasında dergâha on yıldan fazla devam ettim, hele yazın geceleri de kahve ocağında yatardım. Bugün hafızamda sâdece bir güzel yüzdür. Şimdi anlıyorum ki sadece onun için dergâha gidermişim; gece yüzerek adalara giderdik, o zamanlar sesim çok parlakdı, çemenlere uzanır, gazeller, ilâhiler okurdum. Sesimin gerideki vâdiye doğru dalga dalga yayıldığını söylerlerdi; adımı da “Adalı Derviş Âşık” koymuşlardı. Hani sorsalar, dergâhda gazlambası mı yakılırdı, yahud, mum ve kandil mi? Cevap veremem, ama yüzerek adaya geçerken, görmediğim ellerin, ayakların denizdeki yakamozları hâlâ gözümün önündedir”. Bu Ansiklopedinin yâri gaarı Ahmed Bülend yaşı altmışını aşmış olan bu külhânî İstanbullu için “Bahâriye Adaları” adı ile şu şiiri yazmıştır : Bu yaz gecesinde deniz, esrârengiz Bulunmazken bin kulaçda dibi Üstünde yürünürmüş gibi. Görünmez o güzel baş, yüz Eller, ayaklar, Boyun, omuzlar Bu yaz gecesinde denizde Onu tâkib eden yakamozlar