Geçen asır sonları ile asrımız başlarının kalem sahibi kişizâdelerinden, iktidarı, doğruluğu, namusu, iffeti ile tanınmış memurlarından; hicrî 1267 (Milâdî 1851) de İstanbulda doğdu, babası ilim ve irfan sahibi ricalden Ziver Paşa, anası Nefise Hanım adında bir çerkesdir; Cağaloğlu sibyan mektebinde ve Dârülmearifde okudu, Şeyhülharem tayin edilen babası ile beraber Hicaza gitti, paşanın az sonra orada vefatı ile on yaşında iken yetim kaldı; “gerek maişetim ve gerek tahsil ve terbiyem yolunda pek çok inayetini gördüm, bana hem âlicenab ve merhametli bir kardeş hem de şefkatli bir baba oldu” diyerek daima rahmetle andığı büyük üvey kardeşi Mehmed Salâhaddin Bey tarafından himaye edildi; fransızca öğrendi, Salâhaddin Beyin delâletiyle 1281 (Milâdî 1864) de henüz on üç yaşında iken Babıâlide Divanı Hümâyun kalemine mülâzim olarak devama başladı ve bu tarihten sonra, fazilet ve ilim sahibi âmirlerinden nakiş alıp otodidakt olarak yetişti; Mühimme; Hariciye muhasebe, Tahriratı ecnebiye, Şûrayı Devlet mazbata, Adliye Muhakemât Dairesi kalemlerinde çalışarak yolu ile terakki etti, 1290 (1873) de hastalığı yüzünden istifa etti, kışı geçirmek üzere Mısır’a gitti. 1293 (1876) de kısa bir müddet Edirne’de tahkikata memur edilen Raif Paşanın kâtipliğinde bulundu, oradan dönüşünde Suriye Vali...

Geçen asır sonları ile asrımız başlarının kalem sahibi kişizâdelerinden, iktidarı, doğruluğu, namusu, iffeti ile tanınmış memurlarından; hicrî 1267 (Milâdî 1851) de İstanbulda doğdu, babası ilim ve irfan sahibi ricalden Ziver Paşa, anası Nefise Hanım adında bir çerkesdir; Cağaloğlu sibyan mektebinde ve Dârülmearifde okudu, Şeyhülharem tayin edilen babası ile beraber Hicaza gitti, paşanın az sonra orada vefatı ile on yaşında iken yetim kaldı; “gerek maişetim ve gerek tahsil ve terbiyem yolunda pek çok inayetini gördüm, bana hem âlicenab ve merhametli bir kardeş hem de şefkatli bir baba oldu” diyerek daima rahmetle andığı büyük üvey kardeşi Mehmed Salâhaddin Bey tarafından himaye edildi; fransızca öğrendi, Salâhaddin Beyin delâletiyle 1281 (Milâdî 1864) de henüz on üç yaşında iken Babıâlide Divanı Hümâyun kalemine mülâzim olarak devama başladı ve bu tarihten sonra, fazilet ve ilim sahibi âmirlerinden nakiş alıp otodidakt olarak yetişti; Mühimme; Hariciye muhasebe, Tahriratı ecnebiye, Şûrayı Devlet mazbata, Adliye Muhakemât Dairesi kalemlerinde çalışarak yolu ile terakki etti, 1290 (1873) de hastalığı yüzünden istifa etti, kışı geçirmek üzere Mısır’a gitti. 1293 (1876) de kısa bir müddet Edirne’de tahkikata memur edilen Raif Paşanın kâtipliğinde bulundu, oradan dönüşünde Suriye Valisi tayin olunan Ziya Paşanın Mühürdarlığı ile Şama gitti. Fakat dört ay sonra Paşanın Konya Valiliğine tayini üzerine, Şama kalabalıkca olarak ailesi efradını da götürdüğü için yeni bir yol masrafı yüzünden Şamda kaldı, âşar müfettişi oldu ve ancak altı ay süren bu memuriyeti hakkiyle ifa ederek tamamen açıkta kaldı; Şamda bir memuriyet kalmak için tek başına İstanbulda geldi ve 1295 (1878) de Şam Vilâyeti mektupculuğuna tayin edildi, 1302 (1884) yılına kadar altı sene bu vazifede kaldı ve sırası ile Suriye Valisi olan Cevdet, Midhat ve Hamdi Paşalarla beraber çalıştı. 1884 de Aydın Vilâyeti mektupcusu oldu, sonra Serez, Dedeağac ve Yozgad mutasarrıflarında bulundu. Yozgad mutasarrıfı iken Ankara Valisi Memduh Paşanın “idaresiz” liğinden şikâyeti üzerine azledildi, fakat iki ay sonra “iktidar” ından dolayı Hüdavendigâr Vilâyeti vali muavini oldu vae dört ay sonra da yine Vali muavinliği ile Ankaraya gönderildi. 1319 (1901) da Defterihakanı nazırlığı muavinliği ile İstanbula geldi, Meclisi Maliye âzası oldu, Meşruriyetin ilânında bu Meclisin kaldırılması üzerine 1909 da açıkta kaldı, sonra tekaüd edildi. Bütün iffet ve namus sahibi emekli memurlar gibi geçim sıkıntısı çekti, fakat sıkıntısını kibarlığı altında gizledi; Hicrî 12 Şevval 1334 (Milâdî Ağustos 1916) de altmış beş yaşında vefat etti, Yenikapu Mevlevihanesi kabristanına defnedildi. Yukarıdaki malûmatı “Son Asır Türk Şâirleri” adındaki eserinden aldığımız M. K. İnal “kumral sakallı, orta boylu, vücud yapısı zaif, babası Ziver Paşa gibi sağırdı. Şiirlerini Mecmuai Eş’ârım adı altında toplamış, kendi el yazısı ile yeyâne nüsha olarak oğlu Ziver Beyde idi” diyor. TÜRKÜ Heves etti gönül aşkü sevdâya Düşmek istedi püsküllü belâya Dayanırım sanüp cevrü cefâya Bir kumral saçlının esîrî oldu Hicran gördü sitem gördü cânandan Çekmediği mihnet kalmadı andan Yazık şimdi geçüp candan cihandan Kopmuş çiçek gibi sarardı soldu Gönül kendini urma taşdan taşa Gözüm sen de bulanma kanlı yaşa Çâre ne gençlikde tâlihsiz başa Bu da kader imiş yerini buldu Sâki durma getir meyi gülfâmı Kaderim kalmasın âlemde nâmı Zirâ bu meclisde muhabbet câmı Şarâb yerine zehirlerle doldu Yusuf Bahâeddin Bey (Resim: Nezih)