Salâhaddin Enis’in “Bataklık Çiçeği” adındaki eserinde bir hikâyesidir. En acı çıplaklığı ile İstanbul umumhanelerinin sefaleti nakledilmiştir: “Bu sokakların en mühim, en sihirli mıntıkası köşeleridir, oraya geldiğiniz zaman sizi kavi iki kolun tuttuğunu hissedersiniz, lâbis olduğunuz içtimaî kisvelerden sizi tamamen tecrid ederler, mâneviyatınız uryan ve çıplak kalana kadar soyarlar, çayıra bırakılan başı boş aç bir hergele gibi ileriye iterler “Haydi artık yürü!” derler. Burası bir âlemdir ki hicap, ihtiraz, âr ve hayâ hiç bir şey yoktur.”. Bu sokak, betaetle akan koyu bir çirkâb ve gılzet ırmağı, bu, sağlı sollu birçok gerizlerin insibap ettiği büyük bir analağamdır. Beyoğlu İstanbulun bozuk midesi ise, bu sokaklar, onun ağır taaffüniyle burnunuzu sızlatan hasta ve cılk bağırsaklarıdır.” (B. : Bataklık Çiçeği).