Onyedinci Asır ortalarında, Dördüncü Murad’ın imparatorluk tahtına cülûsunun tezine, Bağdad İranlıların eline geçmiş ve bu şövalye hükümdarın hemen bütün devri saltanatı İran harpleriyle dolmuş, Bağdadın geri alınması isteği, Anadoluda ve Rumelinde, Türk camiasının her ferdinin kalbinde bir aşk heyecanı ile yaşatılmıştı. Bu arada İstanbulluların gönlünde de, Bağdad, hasretle anılan bir isim olmuştu. Bağdad üzerine gönderilen orduların serdarlarından Hafız Ahmed Paşanın genç hükümdara gönderdiği manzum bir mektub ki, şu mısralarında da görüldüğü gibi : Aldı etrafı adüv imdada asker yok mudur Din yolunda baş virir merdâne bir er yok mudur Bir aceb girdâbe düşdük çaresiz kaldık meded Âşınâlar zümresinden bir şinâver yok mudur Âteşi sûzanı âdâye bizimle girmeğe Dehriçinde imtihan olmuş semender yok mudur Dergehi âli Murada nâmemiz isâline Bâdı sarsar gibi câpik bir kebûter yok mudur Bir feryadnamedir; ve ona Dördüncü Murad tarafından aynı vezin ve kafiye ile verilmiş cevap: Hâfızâ Bağdada imdad itmeğe er yok mudur Bizden istimdad idersin sen de asker yok mudur Düşmeni mat itmede ferzâneyim ben dir idin Hasma karşu şimdi at oynatmağa yer yok mudur ................................................................. ki, on bir beyitlik bir manzumedir; Büyükşehirde halk ağzına düşm...

Onyedinci Asır ortalarında, Dördüncü Murad’ın imparatorluk tahtına cülûsunun tezine, Bağdad İranlıların eline geçmiş ve bu şövalye hükümdarın hemen bütün devri saltanatı İran harpleriyle dolmuş, Bağdadın geri alınması isteği, Anadoluda ve Rumelinde, Türk camiasının her ferdinin kalbinde bir aşk heyecanı ile yaşatılmıştı. Bu arada İstanbulluların gönlünde de, Bağdad, hasretle anılan bir isim olmuştu. Bağdad üzerine gönderilen orduların serdarlarından Hafız Ahmed Paşanın genç hükümdara gönderdiği manzum bir mektub ki, şu mısralarında da görüldüğü gibi : Aldı etrafı adüv imdada asker yok mudur Din yolunda baş virir merdâne bir er yok mudur Bir aceb girdâbe düşdük çaresiz kaldık meded Âşınâlar zümresinden bir şinâver yok mudur Âteşi sûzanı âdâye bizimle girmeğe Dehriçinde imtihan olmuş semender yok mudur Dergehi âli Murada nâmemiz isâline Bâdı sarsar gibi câpik bir kebûter yok mudur Bir feryadnamedir; ve ona Dördüncü Murad tarafından aynı vezin ve kafiye ile verilmiş cevap: Hâfızâ Bağdada imdad itmeğe er yok mudur Bizden istimdad idersin sen de asker yok mudur Düşmeni mat itmede ferzâneyim ben dir idin Hasma karşu şimdi at oynatmağa yer yok mudur ................................................................. ki, on bir beyitlik bir manzumedir; Büyükşehirde halk ağzına düşmüş, sık sık gözyaşları ile okunurlardı. Nihayet “Bağdadı bihiştâbâd” ın fethi, Hicrî 1048 (M. 1639) yılında bizzat Dördüncü Murad’a nasib olmuş, fetih müjdesini de İstanbula, Ramazanın onuncu günü (1639 İkincikânunu) vezirlerden Musa Paşanın tatarı getirmişti; üç gün sonra da Mirahur Halil Ağa gelerek Padişahın fetih donanması fermanını getirmişti. 1638 — 1639 kışı çok sert olarak devam ediyordu. İstanbul, bir arşın kar altında idi. Bununla beraber İstanbullular, Bayramın üçüncü gününe kadar “azim şiddeti şitada” yirmi gün ve gece devam eden bir Bağdad fethi donanması yaptı. Bibl. : Naimâ Tarihi, III; Mehmed Halife, Tarihi Gilmânî.