İstanbul bağlarının semtlere göre bir tasnifi yapılarsa ilk hatırlananlar: 1 — Çamlıca ve Yakacık bağları (B. : Çamlıca, Yakacık, Bağlarbaşı). 2 — Topkapu Maltepesindeki bağlar. 3 — Nümune bağları, bu arada bilhassa Göztepedeki Nümune bağı (eski adiyle Aşı bağı). 4 — Boğaziçi köylerindeki bağlardır. Çavuş üzümünün en nefisi Tavşancılda yetişiyorsa da Pendik üzerindeki Dolayı bağda hattâ Kurbağalıdere Demiryolu Köprüsü dibinde hâlen küçük bir köşk bulunan beş dönüm kadar “Dere bağı” denilen mahalde gayet güzel Çavuş üzümü yetiştirilir ve oralarda berayi teferrüc gidenlere diledikleri vezinde satılırdı. Yukarıda yazılan bağlar bittabi bu kadarla kalmayıp Kızıltoprak, Göztepe, Kozyatağı, Merdivenköy ve Erenköyünde dahi müteaddit ve mükemmel bağlar vardı. En büyüğü de Valide bağı idi (B. : Valde Bağı). Bu bağların çoğu bir hastalık neticesi olarak bozuldu ve uzun müddet harab ve muattal bir halde kaldıysa da yakın bir mazide gösterilen alâka ve himmetle köşelerde ve bâzı hususî mahallerde kudretlice bir faaliyet başlamıştır; daha kemalli ve daha verimli bağlar tarhına muvaffakıyet elvermesi tamenni olunur. Beylerbeyi, Çengelköyü, Rami, Topkapu, Otakçılardaki bağları Şişli cihetindeki tek tük göze çarpan küçücük ve fakat güzel köşklerin minicik misk kokulu bağlarını da tahsinle kaydet...

İstanbul bağlarının semtlere göre bir tasnifi yapılarsa ilk hatırlananlar: 1 — Çamlıca ve Yakacık bağları (B. : Çamlıca, Yakacık, Bağlarbaşı). 2 — Topkapu Maltepesindeki bağlar. 3 — Nümune bağları, bu arada bilhassa Göztepedeki Nümune bağı (eski adiyle Aşı bağı). 4 — Boğaziçi köylerindeki bağlardır. Çavuş üzümünün en nefisi Tavşancılda yetişiyorsa da Pendik üzerindeki Dolayı bağda hattâ Kurbağalıdere Demiryolu Köprüsü dibinde hâlen küçük bir köşk bulunan beş dönüm kadar “Dere bağı” denilen mahalde gayet güzel Çavuş üzümü yetiştirilir ve oralarda berayi teferrüc gidenlere diledikleri vezinde satılırdı. Yukarıda yazılan bağlar bittabi bu kadarla kalmayıp Kızıltoprak, Göztepe, Kozyatağı, Merdivenköy ve Erenköyünde dahi müteaddit ve mükemmel bağlar vardı. En büyüğü de Valide bağı idi (B. : Valde Bağı). Bu bağların çoğu bir hastalık neticesi olarak bozuldu ve uzun müddet harab ve muattal bir halde kaldıysa da yakın bir mazide gösterilen alâka ve himmetle köşelerde ve bâzı hususî mahallerde kudretlice bir faaliyet başlamıştır; daha kemalli ve daha verimli bağlar tarhına muvaffakıyet elvermesi tamenni olunur. Beylerbeyi, Çengelköyü, Rami, Topkapu, Otakçılardaki bağları Şişli cihetindeki tek tük göze çarpan küçücük ve fakat güzel köşklerin minicik misk kokulu bağlarını da tahsinle kaydetmek lâzımdır. Eskiden bağcıların mahdutça bir kısmı Rum ve Ermeni idi; bağlarda kahhar ekseriyetle İşkodralı ve Matlı müslim Arnavutlar istihdam edilirdi. Bunlardan görenek vukufları hasebiyle âzamî derecede istifade olunur; cesaretlerinden de dönmez ve mutî bir bekçi sıfatiyle faydalanılırdı. Sırtlarında kahverengi gayet işlemli camedan, cepken ile cep ağızları işlenmiş potur zatî millî kıyafetleri olduğundan bittabi ve kisve ile fahrederler ve hakikaten heybetli görünürlerdi. İşledikleri kapudan mükemmelen yerler, içerler, muayyen bir maaşla büyücek bağlarda yanlarında bir de çırak olduğu halde çalışırlar, köşkün harice ihtiyacını giderecek miktarda her nevi sebzeyi de yetiştirirlerdi. Vâsıf Hiç