Onsekizinci asırda yaşamış bir Ermeni demircibaşıdır. Sarkis Tıbir Sarraf-Ohannesyan’a göre Sıvasılıdır. Aynı müellife ve İnciciyan’a göre, bu şahıs, Hicrî 1152 (Milâdî 1739) tarihinde, Topkapu Sarayının bazı müştemilâtının inşaatı esnasında yapılan kazılar neticesinde meydana çıkan, kabartma dinî resimleri haiz dört madenî büyük levhayı, demir mukabili satın alıp, Balattaki Surp Hıreştakapet Ermeni Kilisesinin büyük kapısının yerine geçmiştir. Bu levhaların ikisinin altında lâtin harfleriyle ve almanca iki kitabe mevcuttur (İnciciyan’ın türkçe tercümesinde sehven lâtince yazılmıştır). Bu kitâbelerden birinin sonunda Milâdi 727 tarihi kaydedildiği, gerek Sarkis Tıbir ve gerekse İnciciyan tarafından iş’ar olunmakta ve bu husus resimde dahi aşikâr olarak görünmektedir. Fakat kanaatımızca bu levhaların bu kadar eski olmasına imkân yoktur. Zira evvelâ mezkûr tarihe Alman lisanı henüz teşekkül etmemişti. Saniyen, Milâdî sekizinci asırda böyle sanatkârâne bir eser hazırlanabileceğine inanmak pek güçtür. Diğer taraftan kitabenin son kelimesi ile tarihi arasında fazlaca bir mesafe vardır; şöyle ki, bu tarihin 1727 olması da mümkündür. Melkon Asadur’a göre, silinmiş bir rakkama bazı tarihçiler de ihtimal vermişlerdir. Kayda şayan diğer bir husus da, sekizinci asırda Avrupada dahi bugünkü ...

Onsekizinci asırda yaşamış bir Ermeni demircibaşıdır. Sarkis Tıbir Sarraf-Ohannesyan’a göre Sıvasılıdır. Aynı müellife ve İnciciyan’a göre, bu şahıs, Hicrî 1152 (Milâdî 1739) tarihinde, Topkapu Sarayının bazı müştemilâtının inşaatı esnasında yapılan kazılar neticesinde meydana çıkan, kabartma dinî resimleri haiz dört madenî büyük levhayı, demir mukabili satın alıp, Balattaki Surp Hıreştakapet Ermeni Kilisesinin büyük kapısının yerine geçmiştir. Bu levhaların ikisinin altında lâtin harfleriyle ve almanca iki kitabe mevcuttur (İnciciyan’ın türkçe tercümesinde sehven lâtince yazılmıştır). Bu kitâbelerden birinin sonunda Milâdi 727 tarihi kaydedildiği, gerek Sarkis Tıbir ve gerekse İnciciyan tarafından iş’ar olunmakta ve bu husus resimde dahi aşikâr olarak görünmektedir. Fakat kanaatımızca bu levhaların bu kadar eski olmasına imkân yoktur. Zira evvelâ mezkûr tarihe Alman lisanı henüz teşekkül etmemişti. Saniyen, Milâdî sekizinci asırda böyle sanatkârâne bir eser hazırlanabileceğine inanmak pek güçtür. Diğer taraftan kitabenin son kelimesi ile tarihi arasında fazlaca bir mesafe vardır; şöyle ki, bu tarihin 1727 olması da mümkündür. Melkon Asadur’a göre, silinmiş bir rakkama bazı tarihçiler de ihtimal vermişlerdir. Kayda şayan diğer bir husus da, sekizinci asırda Avrupada dahi bugünkü bildiğimiz rakkamların henüz kullanılmasıdır. Kevork M. Pamukciyan