Babıâli kalemlerine devam eden kâtipler kılık ve kıyafetlerine bilhassa dikkat ve itina ederlerdi, terbiyesinde noksan, tavrü hareketlerinde uygunsuzluk görülen gençler Babıâlide pek tutunamazlardı. Bundan ötürüdür ki, Büyükşehirde halk ağzında, gayet terbiyeli, dürüst gençtir” manasına “Bâbıâli efendisi” tâbiri doğmuştu; bilhassa kadınlar, meselâ: “Benim oğlum, maşallah Bâbıâli efendisi gibidir” diye öğünürlerdi. Ayak takımının külhanî makulesi arasında da, edeb yadırgana geldiğinden: “Ulan Bâbıâli efendisi misin?..” gibi tezyif yollu kullanılırdı.