Eski İstanbul konaklarındaki zenci cariye ve kölelerden emekdar veya azad kâğıdı koynunda, nazı çekilir olanların bir şeye kızdıkları zaman gösterdikleri gazablı hale “Arabın babası tuttu!..” denilirdi; sar’alılar gibi ağızları köpürür, cidden korkunç bir hal alırlardı. Bu nöbetlerde bilhassa zenci kadınlarda, onlardan da, kocaya verilip çırağ edilmek istedikleri halde efendilerinin buna bir türlü ekseriya yapmacıktan olur, fakat ev halkını yine bir hayli korkuturdu; evin efendisi eli sopalı, celâlli takımdan ise, her babası tutuşunda çektiği dayak ile ateşli zenciyi yola getirirdi; bu gibi hallerde evin hanımının da mühim bir rolü olacağı düşünülünce, zenci cariye dayağını yediği efendisine değil de hanımına kin beslerdi; öylesıne ki, o devirlerin zabıta kayıtları arasında zenci cariyeleri tarafından katledilmiş hanımlar görülür. Ve bilâkis babası tutan zenciye, bekçiden, sakadan, sandalcıdan bir uygun adam bulunup baş göz edilince bir şeyciği kalmazdı.