Kökü şarkın saltanat ananesinde ve tâzim duygusunda olmak üzere eski İstanbul hayatında evvelâ sarayı hümâyunda teşrifat icabı pâdişahın huzuruna çıkanlar, ulemâ müstesnâ, ayak öperek arzı ubûdiyet etmişlerdir. Bir pâdişahın daha tahta çıkışında yapılan bîat töreni, protokola dâhil olanların, başda Sadırâzam, yeni hükümdarın ayaklarını öpmeden ibârettir. Sadırâzamın diğer devlet erkânından üstünlüğü o gelirken tahtta oturan pâdişahın kendisine hürmetle, ayağa kalkmasından ibârettir. Bu törende ayak yerine taht saçağı öpen ulemâ efendilerin başı şeyhülislâm efendi, kendisini yine ayağa kalkarak karşılayan pâdişahın huzurundan hafif bir inhinâ ile eğilir ve pâdişahın omzundan öperdi, bu da şeyhülislâmlık makamına verilmiş eşsiz bir imtiyaz idi. Öpmek üzere bir pâdişahın elini uzatması ise huzuruna çıkan için daimâ aşırı bir sevgi ve itimad ifâde etmiştir. İstanbulun eski günlük hayatında pâdişahdan sonra bütün velînimetlerin, ve nihâyet âşıklar ve şâirler tarafından sevilen ve baş tâcı edilen güzellerin ayakları öpülmüştür. Divan edebiyatında aşk ve alâka yolunda dilberlerin melâhat ve letâfette yüzlerine denk güzel güzel ayaklarını öpen mısrâlar pek çoktur: Dilerim pâyini bûse kılam ol serv reftârın (Kanunî Sultan Süleyman) O servin öpmeğe ayağın ârzûmuz vardır (Nedim) Kuluyum ...

Kökü şarkın saltanat ananesinde ve tâzim duygusunda olmak üzere eski İstanbul hayatında evvelâ sarayı hümâyunda teşrifat icabı pâdişahın huzuruna çıkanlar, ulemâ müstesnâ, ayak öperek arzı ubûdiyet etmişlerdir. Bir pâdişahın daha tahta çıkışında yapılan bîat töreni, protokola dâhil olanların, başda Sadırâzam, yeni hükümdarın ayaklarını öpmeden ibârettir. Sadırâzamın diğer devlet erkânından üstünlüğü o gelirken tahtta oturan pâdişahın kendisine hürmetle, ayağa kalkmasından ibârettir. Bu törende ayak yerine taht saçağı öpen ulemâ efendilerin başı şeyhülislâm efendi, kendisini yine ayağa kalkarak karşılayan pâdişahın huzurundan hafif bir inhinâ ile eğilir ve pâdişahın omzundan öperdi, bu da şeyhülislâmlık makamına verilmiş eşsiz bir imtiyaz idi. Öpmek üzere bir pâdişahın elini uzatması ise huzuruna çıkan için daimâ aşırı bir sevgi ve itimad ifâde etmiştir. İstanbulun eski günlük hayatında pâdişahdan sonra bütün velînimetlerin, ve nihâyet âşıklar ve şâirler tarafından sevilen ve baş tâcı edilen güzellerin ayakları öpülmüştür. Divan edebiyatında aşk ve alâka yolunda dilberlerin melâhat ve letâfette yüzlerine denk güzel güzel ayaklarını öpen mısrâlar pek çoktur: Dilerim pâyini bûse kılam ol serv reftârın (Kanunî Sultan Süleyman) O servin öpmeğe ayağın ârzûmuz vardır (Nedim) Kuluyum ayağın öpmeğe iktidârım yok (Mestî Çelebi) Düşdüm nişânı pâyi şehi dilber üstüne (Zâtî) Ümmîdi pây bûsiyle yolunda hâk oldum (Şeyhülislâm Yahya) Öpüb kokladığım sünbül ayaklar (Galatalı Hüseyin) Bûsegâhı ehli dildir pâyi gülfâmın senin (Tâhirülmevlevî) Bûseden pâbûç giydirdim o nermin pâyine (Yahya Kemal)