Meşrutiyetten evvel şerbetçiler, sucularla atbaşı beraber yarışta, iki nevidirler: İzmirinkiler, yerliler. İzmirinkiler fiyakalı tiplerdi: Başlarında sırma işlemeli ırakiye; üstüne kefiyenin küçüreği bir ipekli sarık, şakaklarda kıvır kıvır zülüfler, bıyıklar burulu, yüz sinek kaydı tıraşlı, sırtta tertemiz mintan, önde sakız gibi peştemal. beldeki kemerin pirinçten, pırıl pırıl gözlerine bardaklar sokulu. Arkada koltuk altlarından kayışlı, koskoca bir kallavi: Tıpkı büyük Çin vazoları boyunda ve şeklinde, aşağısı ve yukarısı ince, boğmaklı boğmaklı, ortası karınlı, tepesinin üç kolu zincirlerle, boncuklarla süslü, som altındanmış gibi parıldıyan, yine prinçten bir şerbet hazinesi. Afili bir eda ile bağırtıyı basarlar: — İzmiriiin!.. O kadar şerbetçiler pul şişeyle dolaşırlardı. Bunların asıl zanaatleri başka; aksataları kesatlaştığı vakitler şerbetçilik ederlerdi. Meselâ Komik Abdürrezzak, sonra Küçük İsmail kumpanyasının (tiran) ı, yani hainkişi rolüne çıkan aktörü Manoil; Hayalî Kâtip Salihin arnikçisi Selâmsızlı Karakaş... Şerbetin nefisini içmek istiyen eski Zaptiye Caddesinde Şekerci Rifatın dükkânında soluğu alır, yahud Eminönü Meydanında Hacı Yaverin hücre kadar dükkânını boylar; arasıra vukubulduğu gibi hacıcağız sermayesini kediye yükletip yaya kaldırımına şişelerini di...

Meşrutiyetten evvel şerbetçiler, sucularla atbaşı beraber yarışta, iki nevidirler: İzmirinkiler, yerliler. İzmirinkiler fiyakalı tiplerdi: Başlarında sırma işlemeli ırakiye; üstüne kefiyenin küçüreği bir ipekli sarık, şakaklarda kıvır kıvır zülüfler, bıyıklar burulu, yüz sinek kaydı tıraşlı, sırtta tertemiz mintan, önde sakız gibi peştemal. beldeki kemerin pirinçten, pırıl pırıl gözlerine bardaklar sokulu. Arkada koltuk altlarından kayışlı, koskoca bir kallavi: Tıpkı büyük Çin vazoları boyunda ve şeklinde, aşağısı ve yukarısı ince, boğmaklı boğmaklı, ortası karınlı, tepesinin üç kolu zincirlerle, boncuklarla süslü, som altındanmış gibi parıldıyan, yine prinçten bir şerbet hazinesi. Afili bir eda ile bağırtıyı basarlar: — İzmiriiin!.. O kadar şerbetçiler pul şişeyle dolaşırlardı. Bunların asıl zanaatleri başka; aksataları kesatlaştığı vakitler şerbetçilik ederlerdi. Meselâ Komik Abdürrezzak, sonra Küçük İsmail kumpanyasının (tiran) ı, yani hainkişi rolüne çıkan aktörü Manoil; Hayalî Kâtip Salihin arnikçisi Selâmsızlı Karakaş... Şerbetin nefisini içmek istiyen eski Zaptiye Caddesinde Şekerci Rifatın dükkânında soluğu alır, yahud Eminönü Meydanında Hacı Yaverin hücre kadar dükkânını boylar; arasıra vukubulduğu gibi hacıcağız sermayesini kediye yükletip yaya kaldırımına şişelerini dizmişse, karşısına dikilip kan kızdırıcı o meşhur demirhindi şerbetini gövdeye yuvarlardı Sermed Muhtar Alus İbrikler, güğümler, askılarla vicdanlarının emrettiği, ellerinin yettiği daha doğrusu hilkatin kendilerine bahşettiği temizlikle hayatlarını kazanmağa atılmışlardır. En cazibedar olanları sırtlarında İzmirkâri askılarla gezenlerdir. İlânı meşrutiyete, en doğrusu ilânı cumhuriyete kadar pazar yerlerinde orta çapta kazganımsı bir kap içinde kırmızı boyadan mamul inkâr olunamıyacak derecede şekerli, içi kar veya buzlu bir şişe içinde: “Sarı boru beş, haydi beş... Karlı buzlu beş, haydi beş, haydi beş!..” diye ortalığı velveleye veren Süleymaniyeli - Musul Süleymaniyesi - bir takım madrabazlar vardı. Cenabı Hakka hamdolsun bugün o güruhtan eser kalmamıştır. Vasıf Hiç Şerbetci (Resim: Fotoğrafdan Behçet eli ile)