Tekke tâbirlerindendir; tarikata yeni girmiş acemi derviş, acemi can; ayakcı, tekkesinin kaba ve süfli temizlik işlerinde kullanılırdı, mutbahda bulaşıkcılık yapar, ortalığı süpürür, taşlık yıkar, ayakollarını yıkar, temizlerdi; bu hizmete dergâha yeni bir acemi gelinceye kadar devam ederdi. Ayakcı hizmete şevk ile sarılırdı, hattâ şeyhine öylesine bağlananlar olurdu ki dergâha, şeyhin evine gönüllü uşak olurdu; aşağıdaki satırları geçen asır sonlarında yaşamış Aşçı Dede İbrahim Beyin hâtıralarından alıyoruz: “Evden yatağı hazreti şeyhin hânesine nakletmiş idik. Kalemden doğruca şeyhin hânesine gelip hemen setre pantalonu çıkarıp bir uzun entâri üzerinde hırka, başımda arâkiye, üzerinde yemeni, ayağımda pabuç, yalın ayak, dergâha lüzumu olan şeyleri satın almak için Lâleli caddesinde mecnun gibi gidip gelirdim. Kalem efendileri görüp ahvâlime taaccüb idüp hayran ve sergerdan kalırlardı; ben asla aldırış etmezdim; kendimi bir dilenci şekline koymuş idim. Aşk gönlümü o kadar alçaltmış idi ki büyüklük, kibir değil kendimi insandan bile addetmez idim. Bir şâhi âlicenâbın kapusuna kıtmir olmak isterdim. Âkıbet yine gönlümün arzusu üzere oldu. “Geceleri dergâhın uşağı gibi ihvâna hizmet ederdim; hattâ o derecede ki abdesthânelere varıncaya kadar temizlerdim.” (B.: Aşcı Dedenin hâtırala...

Tekke tâbirlerindendir; tarikata yeni girmiş acemi derviş, acemi can; ayakcı, tekkesinin kaba ve süfli temizlik işlerinde kullanılırdı, mutbahda bulaşıkcılık yapar, ortalığı süpürür, taşlık yıkar, ayakollarını yıkar, temizlerdi; bu hizmete dergâha yeni bir acemi gelinceye kadar devam ederdi. Ayakcı hizmete şevk ile sarılırdı, hattâ şeyhine öylesine bağlananlar olurdu ki dergâha, şeyhin evine gönüllü uşak olurdu; aşağıdaki satırları geçen asır sonlarında yaşamış Aşçı Dede İbrahim Beyin hâtıralarından alıyoruz: “Evden yatağı hazreti şeyhin hânesine nakletmiş idik. Kalemden doğruca şeyhin hânesine gelip hemen setre pantalonu çıkarıp bir uzun entâri üzerinde hırka, başımda arâkiye, üzerinde yemeni, ayağımda pabuç, yalın ayak, dergâha lüzumu olan şeyleri satın almak için Lâleli caddesinde mecnun gibi gidip gelirdim. Kalem efendileri görüp ahvâlime taaccüb idüp hayran ve sergerdan kalırlardı; ben asla aldırış etmezdim; kendimi bir dilenci şekline koymuş idim. Aşk gönlümü o kadar alçaltmış idi ki büyüklük, kibir değil kendimi insandan bile addetmez idim. Bir şâhi âlicenâbın kapusuna kıtmir olmak isterdim. Âkıbet yine gönlümün arzusu üzere oldu. “Geceleri dergâhın uşağı gibi ihvâna hizmet ederdim; hattâ o derecede ki abdesthânelere varıncaya kadar temizlerdim.” (B.: Aşcı Dedenin hâtıraları, İbrahim Bey, Aşçıdede).