GÜM – “Küp gibi,üzerine vurulduğu zaman akis veren bir şeyin çıkardığı sesi tasvir ve taklid eder mühmelâtdan bir kelime: Güm güm ötüyordu..gibi”(Şemseddin Sami,Kaamusi Türkî). “Güm– Yalan,asılsız,uydurma söz veya haber : Güm’ü bırak da biraz harbî(Doğru,açık ) konuş ; Güm Atmak-Yalan söylemek,kandırmak ;Güme Gitmek-1.Boş yere ölmek;2.Anlaşılmamak,heder olmak,boşa gitmek:Sözlerimiz güme gidiyor ;3.Olmek,yok heder olmak:Herifceoğlu gümledi gitti;bizim papeller gümledi ”(Ferid Devellioğlu, Türk Argosu). Gümgüm – Halk ağzında,câhil,boş adam anlamında kullanılır :“Giyimine süsüne, kurumuna çalımına bakma,kafasına bir fiske vursan gümgüm öter..” .Kalender halk şâirleri bu deyimi,çıplak ayaklı mühmel gençlerin,yürürken yere pekce topuk vurmalarını,bıçkın çalımını tasvir yolunda çok kullanmışlırdır : Tulumbacı dedin mi,koşarlı ayak gerek; Topuklar demir gülle,inceden ince bilek; Germe adımlarını atar iken bir uşak, Topuk vurmalı topuk,hem gümgüm gürleyerek . (Âşık Sarkis) • Öldü mü be serkeşlik,vur be gümgüm topuğu , Desinler delikanlı tulumbacı kopuğu ! (Bitli Tevfik) • Tulumbacılık şânı,hem itlikden kinâye, Güm güm bir topuk sesi,duydun mu ?..gelen Hakkı ! Yalın ayak pırpırı,o fetâyi serkeşin , Topuk vurmak koşarlı ayaklarının hakkı.. (Âşık Râzi)