Türkiyede ve bilhassa Büyükşehir İstanbulda, saz şairlerinin kondukları kahvehanelerde, tertip edilen manzum maamma müsabakalarını kazananlara verilen hediye -mükâfatlar ki, çözülmesi matlup manzume ile beraber kahvehanenin duvarına asılırdı; bu hediyeler kılıç, tabanca, şal, esvaplık çuha ve aba gibi şeylerdi. Fakat, askıyı alabilmek için “Muammanız şudur!” demek kâfi değildi; Maammayı çözmek ve maamma sahibini de mai ile mat etmek şarttı. Bu askılar, Ramazanlarda birer çalgılı kahve şekline sokulan eski tulumbacı kahvelerinde de tertip edilirdi (B.: Çalgılı Kahvehaneler). Askı asılan maamma kahvehanelerinin en meşhurları, bir asır kadar evvel, Demirkapı ile Çemberlitaştaki sıra kahveler idi. Bazan, askı eşya olmaz, kahvehane müşterilerinden toplanan para askı yerine hediye edilirdi. Geçen asır sonlarının en namlı manici, semaici ve destancısı Üsküdarlı Vasıf Hoca, İstanbul Ansiklopedisine gönderdiği notlarda: “Saz şairlerinin maammalarını bilirim. Astıkları maammalara, müşterileri taşlamak, yani medhü sena etmek gibi usullerle para toplarlar ve bu paraları balmumu ile maammanın çevresine yapıştırırlardı. Açıktan halleden olursa toplanan bu parayı alırdı, olmazsa diğer bir yere giderken aralarında taksim ederlerdi. Maniciler gibi bunların da çoğu ezberciler idi” diyor. Şu maamma...

Türkiyede ve bilhassa Büyükşehir İstanbulda, saz şairlerinin kondukları kahvehanelerde, tertip edilen manzum maamma müsabakalarını kazananlara verilen hediye -mükâfatlar ki, çözülmesi matlup manzume ile beraber kahvehanenin duvarına asılırdı; bu hediyeler kılıç, tabanca, şal, esvaplık çuha ve aba gibi şeylerdi. Fakat, askıyı alabilmek için “Muammanız şudur!” demek kâfi değildi; Maammayı çözmek ve maamma sahibini de mai ile mat etmek şarttı. Bu askılar, Ramazanlarda birer çalgılı kahve şekline sokulan eski tulumbacı kahvelerinde de tertip edilirdi (B.: Çalgılı Kahvehaneler). Askı asılan maamma kahvehanelerinin en meşhurları, bir asır kadar evvel, Demirkapı ile Çemberlitaştaki sıra kahveler idi. Bazan, askı eşya olmaz, kahvehane müşterilerinden toplanan para askı yerine hediye edilirdi. Geçen asır sonlarının en namlı manici, semaici ve destancısı Üsküdarlı Vasıf Hoca, İstanbul Ansiklopedisine gönderdiği notlarda: “Saz şairlerinin maammalarını bilirim. Astıkları maammalara, müşterileri taşlamak, yani medhü sena etmek gibi usullerle para toplarlar ve bu paraları balmumu ile maammanın çevresine yapıştırırlardı. Açıktan halleden olursa toplanan bu parayı alırdı, olmazsa diğer bir yere giderken aralarında taksim ederlerdi. Maniciler gibi bunların da çoğu ezberciler idi” diyor. Şu maammanın Demirkapı kahvelerinde asıldığı rivayet olunur: At “alem” in “mim” ini Getir “Yâhu” başına Adı çıkar âşıkın “Âhu” kaçar dağ başına Pek açık görülür ki, bu maamma “Ali” adı üstüne tertip edilmiştir. şöyle ki: Arap harfleriyle alem, “a, l, m” harfleriyle yazılır; sonuncu harf olan m = mim atılıp yahunun başına getirilir, bu sefer de “Ahu” dağ başına kaçarsa, yani yahu’nun Ahu’su atılırsa, “a, l, y = i” yani “Ali” kalır. Bu maamayı Perişan Ali adında araba sürücülüğü yapan bir tulumbacı şu mani ile çözmüş: Bir garibim adaşım Askı almak muradım Civan zülfü boynumda Âşık Alidir adım.