KÜFE – Tâze dallardan yahud biçilmiş çubuklardan veya kamışdan örülmüş derin ve mihtelif büyüklükde kaba sepet: Ekmekci Küfesi,Manav Küfesi,Hammal Küfesi,Kum Küfesi,Süprüntü Küfesi. Eskiden kum,İstanbula gemilerle getirilir,ve gemiden karaya özel şekilde yapılmış küfelerle ve dâima bir iç donu ile çalışan ve kumamelesi denilen hammallar tarafından kum küfeleri ile boşaltılırdı; zamanımızda o küfelerin ve hammalların yerini vinçler almışdır (B.:Kum Amelesi,cild ,sayfa ). Küfeci – İstanbulda küfe yapan Küfe yapan,küfe ören ,İstanbulda çoğunlukla kıbtiler arasından çıkmışdır.Sulu boya resimleri ile büyük bir ün yapmış ingiliz ressamı Warwick Goble nin küfe ören bir çingenenin çok güzel bir resmi vardır(B.:Goble,Warwick ,cild 11,sayfa 7045) Küfeci – Küfe ile yük yaşıyan,Küfeli Hammal ,Küfeci Çocuk (B.: Hammal ,cild sayfa ). Küfelik – Aşırı derecede sarhoş anlamında halk ağzı deyim.Müşterilerinin çoğunluğu ayak takımından olan eski Eminönü ve Tahtakale meyhânelerinin kapuları önünde sarhoş taşımak için bir kaç küfeli hammalın bulundu söylenir.Biz bu sözün ve ona benzer hikâyelerin sâdece bir yakıştırma kanaatindeyiz