KİRKOR (Vanlı Âşık) – Ermeni asıllı kalender bir halk şâiri ;şiirlerini ermeni harfleriyle türkçe olarak yazdırmışdır ,kendisinin okuma yazması yokdu.İstanbula 1890-1900 arasında yirmi yaşlarında gelmiş,bir bekârlar hanı odabaşısının bir süre ehemmiyetsiz ayak işleri görmüş,aynı handa hammallık yapmışdır. Şiirlerinde,halk şâirlerine geleneğine uymamış,bir takma isim (mahlas) kullanmamışdır.Daima koynunda taşıdığı şiir mecmuasını 1925 yılında kendisine on lira vererek kopye etmişdim (B.:Nişanyan,Bedros),aşağıdaki şiiri oradan aldık: Nâmım Âşık Kirkor sözüm merdâne Bir şûha gönlümü verdim rındâne Sultanhamamında fes kalıbcısı Hemşehrimiz Vanlı Artun bir dâne Girdim dükkânına selâmı çakdım Alıcı gözle bir o şûha bakdım Seyrü temâşâya fesim bahâne Kıl kadar kusursuz abayı yakdım Dedim şâhım bende para pul nanay Fes kalıp görmedi tamam altı ay Türkü koşma sende geçer akçe mi Geçer geçer dedi kabulüm hay hay Fesimi kalıba vurdu o dilber Ben de türkülei okudum ezber Sûretâ gazabla bakmışdır ama Topuk işmarında güzeldir haber Dedi âşık senin sazın sözün hoş İşte bak içmeden olmuşum sarhoş Varub Kumkapuda lebi deryâda Çakalım zirâ bu fâni dünya boş Dediki kalıbcım Artun gülbeden Sazı sözü senden mesârif benden Âşıklık yolunda hünerin göster Çûni çirâ yokdur ne denin neden Kalıbcıda...

KİRKOR (Vanlı Âşık) – Ermeni asıllı kalender bir halk şâiri ;şiirlerini ermeni harfleriyle türkçe olarak yazdırmışdır ,kendisinin okuma yazması yokdu.İstanbula 1890-1900 arasında yirmi yaşlarında gelmiş,bir bekârlar hanı odabaşısının bir süre ehemmiyetsiz ayak işleri görmüş,aynı handa hammallık yapmışdır. Şiirlerinde,halk şâirlerine geleneğine uymamış,bir takma isim (mahlas) kullanmamışdır.Daima koynunda taşıdığı şiir mecmuasını 1925 yılında kendisine on lira vererek kopye etmişdim (B.:Nişanyan,Bedros),aşağıdaki şiiri oradan aldık: Nâmım Âşık Kirkor sözüm merdâne Bir şûha gönlümü verdim rındâne Sultanhamamında fes kalıbcısı Hemşehrimiz Vanlı Artun bir dâne Girdim dükkânına selâmı çakdım Alıcı gözle bir o şûha bakdım Seyrü temâşâya fesim bahâne Kıl kadar kusursuz abayı yakdım Dedim şâhım bende para pul nanay Fes kalıp görmedi tamam altı ay Türkü koşma sende geçer akçe mi Geçer geçer dedi kabulüm hay hay Fesimi kalıba vurdu o dilber Ben de türkülei okudum ezber Sûretâ gazabla bakmışdır ama Topuk işmarında güzeldir haber Dedi âşık senin sazın sözün hoş İşte bak içmeden olmuşum sarhoş Varub Kumkapuda lebi deryâda Çakalım zirâ bu fâni dünya boş Dediki kalıbcım Artun gülbeden Sazı sözü senden mesârif benden Âşıklık yolunda hünerin göster Çûni çirâ yokdur ne denin neden Kalıbcıdan tuttum yârim dostumu Hânesinde serdim âşık postumu Ayımı günümü unuttum gitti Ne kadar zamandır üç yıl oldu mu Sâyesinde şöhret itibar buldum Sazımla para pul sahibi oldum Meyhâne meyhâne gezüb çakarak Şerâbı aşk ile boşaldım doldum Bedros NİŞANYAN