KABZA -“ Dilimize arabcadan alınmışdır:1.Pençe,Avuç ;2.Bir şeyin(Kılıcın,Hançerin,Yayın) el ile tutulacak yeri ;3.Bir avuç dolusu,bir tutam herhangi bir şey,bir kabza toprak gibi”(Şemseddin Sami,Kaamusi Türkî). Osmanlı İmparatorluğunda bir gelenek olarak,harblerde başarı göstermiş kumandanlar,serdarlar Murassâ Kabzalı (Kabzası elmaslı,mücevherli) kılıçlar,hançerler gönderilerek taltif edilirlerdi.Öyle kılıçlar ve hançerler yabancı hükümdarlara yollanan hediyeler arasına da konulurdu. Geçen asır başlarında “Cezâyir Kesimi” denilen bir apaş modası bütün İstanbul genclerini sarmışdı; onlar da sokaklarda yalın ayak ve baldırı çıplak dolaşırlar,fakat bellerine altın yehud gümüş kabzalı bir hançer katarlardı (B.: Cezayir Kesimi,cild 7,sayfa 3531) Kalenderler ağzında da ,garibandan bir genci herhangi bir yoldan ele geçirip köle gibi kullanmaya “Kabzayı tasarrufa geçirme” denilirdi: Geçirdiler kabzai tasarrufa erâzil Garibandan o gence tekkeler oldu menzil Tekke,esrar kahvehânelerine verilmiş isimdir. Kabza – Hâneberduşlar argosunda bir avuçluk esrar,F.Devellioğlu “Türk Argosu” isimli eserinde şu misâli veriyor:“Bir kabzaya seksen papel bayıldık”. Hazırdır sevişmeye Avrupalı Hippiler Uzakdan gösterdinmi bir kabzaya fit olur (M.Gökçınar)