HAÇİK (Simkeş) – Geçen asrın ilk yarısında yaşamış Kemahlı ermeni halk şâiri Âşık Ferhâdî'nin (B.: Ferhâdî,Kemahlı Âşık) ermeni harfleri ile türkce olarak kaleme aldıı “Hûbânı Cânım İstanbul” isimli risâlesinde medhettiği on iki nefer cevcivandan biri ;aşağıdaki satırları hicrî 1253 yılı sonunda (milâdî 1838) yazılmış o risâleden alıyoruz : “ Ol şehbâzı aşkbaz sebîkei sîmi has şöyle tırâşîde almasdır ki Sultanbayazıdda cümle sîmkeşlerin başlarının tâcı,ammâ gel gör ki derdlerinin ilâcı olmaz,gönül hallaacıdır.Sîmkeş ermeniyan kiliseye varmaz,Haçik Civanın tâkı ebruvânı anlara çifte mihrabdır,lâkin her biri mâli Kaarûna sâhib baronlar ol sîmkeş civanın cüzi pâyine baş koyub binek taşı olmuş iken Beyit Görün kim Haçikin dilinde virdi Bir dîv hey'et şakî pelîdi kürdî Beyit Ne hikmet ayartmış gökdeki ayı Hammal gürûhundan o kıllı ayı “Hayret sad hezar hayret ki merhum lüsün letâfet zerâfet ilmü irfan ve kelâm cümle mezâyâyı beşeriyeden mahrum ve âvâzı sayhai bûm idi Mani Ayağı geç gönül ayağı Ey âşıklar kalenderler aç mâniden ayağı Sîmkeş Haçik nevcivanın gümüşdendir ayağı..”. Bedros NİŞANYAN