HAÇİK (Benli) – Geçen asrın ilk yarısında yaşamış Kemahlı ermeni halk şâiri Âşık Ferhâdî'nin (B.: Ferhâdî,Kemahlı Âşık) ermeni harfleri ile türkçe olarak kaleme aldıığ “Hûbânı Cânım İstanbul” isimli risâlesinde medhettiği on iki nefer cevcivandan biri ;aşağıdaki satırları hicrî 1253 yılı sonunda (milâdî 1838) yazılmış o risâleden alıyoruz : “ Ol şehbâzı siyehçede civan gerçi zâhirde çul çaput içinde yanaşma bağvandır,ammâ âşıkın matluubu zarf değil mazrufdur,esnâfı şükûfeciyandan Armanakın oğlu olub Benli Haçik diye mârufdur.Demişler ki bu güzele ne lâzım kisve çamaşur,serâpâ uryan olsa bakamazsın zîrâki gözün kamaşur,doğru kelâm etmiş eden,Çardaklı Hamamda uryan gördüm ki ol gül beden bir fûtei gülgûn bağlanmış ancak,geysûleri sırma saçak,ham gümüşden baldır bacak,yüzüne nazar idemeyüb ayağın gördüm ancak,iki salkım yapıncak; “Gülü didim,gamze güldü gül didimse gamzesi güldü,sünbül didim perçem büküldü,lâle didim lebi şîrininden dürrü mercan döküldü,benefşe didim âhû gözler süzüldü,süsen dedimse ukdei dil çözüldü. Mâni Bel ince..geç gönül bel ince Azarlama bağçivanı toprak arık bel ince Benli Haçik Bağçıvanda topuk gülle bel ince..”. Bedros NİŞANYAN