HACI PEHLİVAN (Çırpanlı) – Tahminen 1822-1825 arasında doğmuş, gencliğinde memleketinin ünlü pehlivanlarından imiş,1876 Rus Harbine katılmış,Plevnede Gazi Osman Paşanın uşağı imiş,onunla birlikde esir olmuş ve esâret dönüşünde de İstanbulda,Üsküdarda yerleşmişdi.1900 etrâfında Paşakapusu karşısında konağı olan Hıfzı Bey adında kibar bir zâtin kâhyası ve yaşı da seksen sularında idi. İki metroya yakın bir boyu vardı,ve o ileri yaşında direk gibi dimdik yürürdü.Fesine ağabâni sarar,rumeli kesimi cebken potur giyer, ayaklarında mevsimine göre bembeyz tire yahud yün çorablar, belinde ku- sarı çedik pabuç,belinde kuşak,kuşağında kuşağının kıvrımları arasında enfiye kutusu,mendili,tesbihi,iri bir kapu anahtarı ve para kesesi bu- dururdu.İskele tarafından gelip de Doğancılar Meydanına çıkdığı zaman,eger Çamlıca üstünden sertce bir rüzgâr esiyorsa,uzun boyu ile bir kavak ağacı gibi sallanarak yürürdü.Hiç evlenmemişdi,cemâl âşıkı bir adamdı.Kâhyalığı,himâye yolunda bir unvandan ibâret,günlük işi yok gibiydi ,her sabah kahvehâne kahvehâne dolaşırdı.Bir gün bir kahvehânede kendini bilmezlerden haçı koltuğunda bir Hacı Efendi,pehlivanın adının Hacı oluşunu da diline dolayarak ve hüsün temâşâsı düşkünlğünü da de katarak ağırca bir laf etmiş,gerçi etraf Pehlivandan yana çıkıp mütecâvizin haddi...

HACI PEHLİVAN (Çırpanlı) – Tahminen 1822-1825 arasında doğmuş, gencliğinde memleketinin ünlü pehlivanlarından imiş,1876 Rus Harbine katılmış,Plevnede Gazi Osman Paşanın uşağı imiş,onunla birlikde esir olmuş ve esâret dönüşünde de İstanbulda,Üsküdarda yerleşmişdi.1900 etrâfında Paşakapusu karşısında konağı olan Hıfzı Bey adında kibar bir zâtin kâhyası ve yaşı da seksen sularında idi. İki metroya yakın bir boyu vardı,ve o ileri yaşında direk gibi dimdik yürürdü.Fesine ağabâni sarar,rumeli kesimi cebken potur giyer, ayaklarında mevsimine göre bembeyz tire yahud yün çorablar, belinde ku- sarı çedik pabuç,belinde kuşak,kuşağında kuşağının kıvrımları arasında enfiye kutusu,mendili,tesbihi,iri bir kapu anahtarı ve para kesesi bu- dururdu.İskele tarafından gelip de Doğancılar Meydanına çıkdığı zaman,eger Çamlıca üstünden sertce bir rüzgâr esiyorsa,uzun boyu ile bir kavak ağacı gibi sallanarak yürürdü.Hiç evlenmemişdi,cemâl âşıkı bir adamdı.Kâhyalığı,himâye yolunda bir unvandan ibâret,günlük işi yok gibiydi ,her sabah kahvehâne kahvehâne dolaşırdı.Bir gün bir kahvehânede kendini bilmezlerden haçı koltuğunda bir Hacı Efendi,pehlivanın adının Hacı oluşunu da diline dolayarak ve hüsün temâşâsı düşkünlğünü da de katarak ağırca bir laf etmiş,gerçi etraf Pehlivandan yana çıkıp mütecâvizin haddini bildirmiş,hattâ erâzil güruhunen bir genc öyle bir şey söylemiş ki Hacı Efendinin koltuk altındaki haçını yere düşürmüş,ama Hacı Pehlivan da ayağını kahvehânelerden çekmişdi.Vak'ayı duyan kibar efendisi de pehlivana Habib adında bir yakışıklı uşak tutmuşdu.aşırı hürmet etti. Kendisini çok yakından tanımış olan Vâsıf Hoca şöyle anlatıyor: “Aşırı hürmetde bulunurdum,beni severdi,kahvehânede enfiye ikrâmında bulunurdu,bir gün de : - Sana destancı diyorlar,şu benim ahvâlimi de yaz bir destan yap da mârifetini göreyim...dedi.Destan değil ama bir şeyler karaladım ,şöyle bir şey idi : Doksanüç Bozgununda kopup gelmiş Çırpandan Hacı Pehlivan derler seksenlik merdi meydan Cemâl âşıkıdır o gördü mü bir güzeli Tökezir ayakları,ditre hem iki eli Nakşi Hüdâ diyerek kâkül çehre topukdan Ayrılamaz gözleri bıçkın fetâ kopukdan Gel gör ki haddin bilmez riyâkârlardan biri Dil ile dağlamışdı bir gün muhterem piri Gerçi haddin bildirdi Külhancının Piç Ali Düşdü başından sarık çıkdı yobazın keli Çekince ayağını kahvelerden pehlivan Hıfzı Beyfendi bulmuş kâhyasına bir civan Gaayet ile mahbub bir Habibi vardır anın Uşağı oldu kâhya uşak delikanlının “ Duyan şaşdı ve söyleyecek söz bulamadı.Bir gün uşak Habib,iskele meydanında parlar çift atı parlayan bir yük arabasının altında kalır,başı ezilerek ölür.Konak halkı ve bilhassa Hıfzı, bu acı haberi ihtiyar pehlivana nasıl duyuracaklarını bilemezler,bizzat beyfendi gider,ve odasına girdiğinde Hacı Pehlivanı yatağında cansız uzanmış bulur.Cenazeleri beraber kaldırıldı,büyük bir cemaat toplandı,hepimize bir evliyâ gömdü gömüyoruz gibi gelmişdi”. Bibl.: Vâsıf HİÇ,Not.