HÜSNÜ EFENDİ (Balabânî) – İkinci Meşrutiyet devrinin halk büyük şöhretlerinden bir cerrâhî dervişi,Üsküdardaki Balaban Tekkesi canlarındandı ;duâ edebiyatında büyük bir kudrete sâhibdi,eşsiz bir hatibdi ;cenâzelere,resmi küşadlara,ihtifallere mtlakaa çağırılır,götürülürdü;yerine göre halkı ağlatır,coşdururdu.Kendisi tam bir kalenderdi,kıyâfeti perişan,iyi havalarda mutlakaa yalın ayak dolaşır,yağışlı,karlı günlerde ise çıpalk ayağına bir partal pabuç geçirirdi.Çağırıldığı yerlerden ne verilirse eyvallah der alır,paranın yüzüne bakmaz,muhtac genclere verir,dağıtırdı.Bir ramazan gecesi Balaban iskelesindeki büyük kahvehânede (B.: Balaban İskelesi ,cild 4,sayfa 1949) terâvihden sonra bir genc kayıkcının dizine başını koyub yatmış :“Beni sahura kaldır..” demiş,ve peykeye uzanmış,delikanlıda oturdu yerde uyumuş.Sahurda dervişi uyandıracak oldukda âhirete göçmüş olduğunu görmüş. Duâgûlar içinde Hüsnii Balabânî Hitâbet belâgatde bir dânedir bir dâne Cerrâhî canlarından yalun ayak hırpânî Ağzından dürrü güher dökülür dâne dâne Erbâbı tecerrüdden kanaatden iffetden Tek gıdâsı dervişin aşk ile muhabbetden Balabandan fetâdan tâze civan âfetden Nerde görse bir çerâğ olur heman pervâne Dilberânı mühmelden ammâ ki gaayet melîh Bir tâzenin dizinde rûhin eylerken tervîh O civanın onyedi yaşı ...

HÜSNÜ EFENDİ (Balabânî) – İkinci Meşrutiyet devrinin halk büyük şöhretlerinden bir cerrâhî dervişi,Üsküdardaki Balaban Tekkesi canlarındandı ;duâ edebiyatında büyük bir kudrete sâhibdi,eşsiz bir hatibdi ;cenâzelere,resmi küşadlara,ihtifallere mtlakaa çağırılır,götürülürdü;yerine göre halkı ağlatır,coşdururdu.Kendisi tam bir kalenderdi,kıyâfeti perişan,iyi havalarda mutlakaa yalın ayak dolaşır,yağışlı,karlı günlerde ise çıpalk ayağına bir partal pabuç geçirirdi.Çağırıldığı yerlerden ne verilirse eyvallah der alır,paranın yüzüne bakmaz,muhtac genclere verir,dağıtırdı.Bir ramazan gecesi Balaban iskelesindeki büyük kahvehânede (B.: Balaban İskelesi ,cild 4,sayfa 1949) terâvihden sonra bir genc kayıkcının dizine başını koyub yatmış :“Beni sahura kaldır..” demiş,ve peykeye uzanmış,delikanlıda oturdu yerde uyumuş.Sahurda dervişi uyandıracak oldukda âhirete göçmüş olduğunu görmüş. Duâgûlar içinde Hüsnii Balabânî Hitâbet belâgatde bir dânedir bir dâne Cerrâhî canlarından yalun ayak hırpânî Ağzından dürrü güher dökülür dâne dâne Erbâbı tecerrüdden kanaatden iffetden Tek gıdâsı dervişin aşk ile muhabbetden Balabandan fetâdan tâze civan âfetden Nerde görse bir çerâğ olur heman pervâne Dilberânı mühmelden ammâ ki gaayet melîh Bir tâzenin dizinde rûhin eylerken tervîh O civanın onyedi yaşı söyledi târih “ Cerrâhî Derviş Hüsnü oldu adne revâne” 1312 + 17 = 1329 (M.1911) Vâsıf HİÇ