HÜSEYİN TÜLÛÎ (Bahriyeli) – İkinci Sultan Abdülhamid devri sonlarında tulumbacı ağzı mâni,semâi,destan okumada büyük şöhret yapmış bir bahriye çavuşu; Osman Cemal Kaygılı bizeverdiği bir notda :“Uzun boylu ve gaayet yakışıklı esmer bir delikanlı imiş,sandık kolu altına girip tulumbacılık yapmamışdır ama tulumbacılara ayak uydurarak başarılık yollarında çok dolaşmışdır” diyor ;kendisini görmüş olan Üsküdarlı Vâsıf Hoca ise şunları yazıyor :“ Benim diyen pehlivanları yere serecek acı kuvvetli ve dev yapılı idi,aslı magribî,ya Tunuslu ya Cezâyirli idi,Haddehâneden yetişmişdir,zan ederim ki bir ara,Haliçde demirli duran zırh zırhlıların birinde ateşci idi; akrânı,bazan da çocuk yaşda çapkın genclerle düşer kalkardı.Güzel okurdu,çok tatlı dâvûdî bir sesi vardı.Bir ramazan Unkapanında çığırtkanın attığı “Taş diken” ayağına karşı irticâlen söylediği şu beyit pek beğenilmişdi ; önce: Bir sâdık yar gördün mü âşıkına taş diken ! demiş,sonra,çorapsız giydiği yemenisinin bir tekini ayağından çıkarıp ikinci mısraı eklemişdi : Çıplak ayak sürterim vız geliyor taş diken.. “Şu kıt'a ve beyitler de onundur : Ey Tülûî fâş etme yürekden gelen sesi, Sencileyin âşık mı sanırsın sen herkesi; Kıskan gözünden bile şûhi serkeş yârini, Kırk kilidli gönüldür aşkın altun kafesi.. ● Yanağımda gü...

HÜSEYİN TÜLÛÎ (Bahriyeli) – İkinci Sultan Abdülhamid devri sonlarında tulumbacı ağzı mâni,semâi,destan okumada büyük şöhret yapmış bir bahriye çavuşu; Osman Cemal Kaygılı bizeverdiği bir notda :“Uzun boylu ve gaayet yakışıklı esmer bir delikanlı imiş,sandık kolu altına girip tulumbacılık yapmamışdır ama tulumbacılara ayak uydurarak başarılık yollarında çok dolaşmışdır” diyor ;kendisini görmüş olan Üsküdarlı Vâsıf Hoca ise şunları yazıyor :“ Benim diyen pehlivanları yere serecek acı kuvvetli ve dev yapılı idi,aslı magribî,ya Tunuslu ya Cezâyirli idi,Haddehâneden yetişmişdir,zan ederim ki bir ara,Haliçde demirli duran zırh zırhlıların birinde ateşci idi; akrânı,bazan da çocuk yaşda çapkın genclerle düşer kalkardı.Güzel okurdu,çok tatlı dâvûdî bir sesi vardı.Bir ramazan Unkapanında çığırtkanın attığı “Taş diken” ayağına karşı irticâlen söylediği şu beyit pek beğenilmişdi ; önce: Bir sâdık yar gördün mü âşıkına taş diken ! demiş,sonra,çorapsız giydiği yemenisinin bir tekini ayağından çıkarıp ikinci mısraı eklemişdi : Çıplak ayak sürterim vız geliyor taş diken.. “Şu kıt'a ve beyitler de onundur : Ey Tülûî fâş etme yürekden gelen sesi, Sencileyin âşık mı sanırsın sen herkesi; Kıskan gözünden bile şûhi serkeş yârini, Kırk kilidli gönüldür aşkın altun kafesi.. ● Yanağımda gülümdür yârin bıçak yarası , Açılmadı gönlümün yârim ile arası . Ellerim şu ellerim,götürüp ona verir, Tülûînin cebinde bulunursa parası. Dal fesinde alı var,formasında beyazı, Yârelermin merhemi gözlerinin karası. “Açdığım çalgılı kahvelere gelirdi,fakat şahsen konuşmuşluğum yokdur.Kabadayılığı ,edebsizliğini duymadım,ağırbaşlı adamdı.Ölüm tarihini de bilmiyorum”.