HELÂKÎ ( Dobrucalı )– Onaltıncı asır şâirlerinden,İstanbulda han köşelerinde yaşamış kalender,derbederlerden,güzel genclere karşı aşırı derecede alâkaları ile tanınmışdı ki o zamanlar o gibilere “Işık” denilirdi; Kastamonulu Lâtîfî şuerâ tezkiresinde Dobrucalı Helâkî'nin ahvâlini şöyle anlatıyor :“ ..derviş meşreb,ışık mezheb,bir şahsı âşık pîşe ve mahbub peresti muhabbet endîşe kimse idi.Ölür dirilir bir güzel bulurdu,ve dilbersiz olmazdı,belki ekmeksiz olurdu.Mahbubi nevhatı bâlâyı ve serv kaamet dilberi severdi,onların yolunda helâk olduğu için Helâkî mahlasını almışdı.Bir gün mey meclisinde bir şûhi cefâ pîşe âşıkı kılıncını çekip o âşıkın sînesini çâk çâk idüb Helâkîyi helâk etti..” diyor.Şu beyiti o tezkireden alınmışdır : Gün gibi tolunsa çeşmimden o şemsi hâverî Burci dîdemde doğar ol demde eşkim ahteri Bibl.: Lâtîfi,Şuera Tezkiresi; S.N.Ergun,Bektâşi Şâirleri