HASAN BEY (Pazarola) – Birinci Cihan Harbi yılları ile İstanbulun işgal altındaki kara günlerinde ve Cumhuriyet davrinin ilk yıllarında büyük şehrin büyük şöhretlerinden biri olmuş ve halk tarafından ,âşinâlığı uğurlu bilinmiş bir hilkat garîbesi adam ;1,50 metre boyunda çelimsiz bir vücud üzerinde gaayetle iri bir kafası olan Hasan Bey gelişmemiş zekâsı ile çocuk sâfiyeti içinde yaşamışdır ,sokak sokak,çarış pazar dolaşmış,rast geldiği kimselere,bilhassa esnafa,çarşılıya “Pazar ola!.” hitâbı başlayarak işine “Pazar ola kahevcibaşı !”,“Pazar ola bakkalbaşı !”,“Pazar ola Balıkcıbaşı !” diye laf atmış,bu sâfiyâne temennî de halk tarafından uğurlu bilinmişdi. 1880 yıllarında Unkapanında doğmuşdur ;esnafdan Abdulla Efendi Efendinin adında bir oğludur,bütün ömrü,Unkapanında babasının küçk ahşab evinde ve İstanbul sokaklarında dolaşmakla geçdi,bir sabîye gösterilen şefkatle bakıldı.Onu Birinci Cihan Harbi yılları içinde İstanbulun bir şöhreti yapan büyük gazeteci Ahmed Rasim Beydir,Pazarola Hasan Bey için,pek haklı olarak “Zamanın tek güler yüzü” demişdi.Üstad bir yazısında onun portresini şöyle çiziyor : “İki arşın boyun üstünde koca bir kafa,tabiâtın sahte bir nümâyişi.Başındaki fese ağabânî sarımlış,mevsimine göre o sarığın bir kıvrımında bir gül,bir sünbül,bir zerrin,bir fulya,yahu...

HASAN BEY (Pazarola) – Birinci Cihan Harbi yılları ile İstanbulun işgal altındaki kara günlerinde ve Cumhuriyet davrinin ilk yıllarında büyük şehrin büyük şöhretlerinden biri olmuş ve halk tarafından ,âşinâlığı uğurlu bilinmiş bir hilkat garîbesi adam ;1,50 metre boyunda çelimsiz bir vücud üzerinde gaayetle iri bir kafası olan Hasan Bey gelişmemiş zekâsı ile çocuk sâfiyeti içinde yaşamışdır ,sokak sokak,çarış pazar dolaşmış,rast geldiği kimselere,bilhassa esnafa,çarşılıya “Pazar ola!.” hitâbı başlayarak işine “Pazar ola kahevcibaşı !”,“Pazar ola bakkalbaşı !”,“Pazar ola Balıkcıbaşı !” diye laf atmış,bu sâfiyâne temennî de halk tarafından uğurlu bilinmişdi. 1880 yıllarında Unkapanında doğmuşdur ;esnafdan Abdulla Efendi Efendinin adında bir oğludur,bütün ömrü,Unkapanında babasının küçk ahşab evinde ve İstanbul sokaklarında dolaşmakla geçdi,bir sabîye gösterilen şefkatle bakıldı.Onu Birinci Cihan Harbi yılları içinde İstanbulun bir şöhreti yapan büyük gazeteci Ahmed Rasim Beydir,Pazarola Hasan Bey için,pek haklı olarak “Zamanın tek güler yüzü” demişdi.Üstad bir yazısında onun portresini şöyle çiziyor : “İki arşın boyun üstünde koca bir kafa,tabiâtın sahte bir nümâyişi.Başındaki fese ağabânî sarımlış,mevsimine göre o sarığın bir kıvrımında bir gül,bir sünbül,bir zerrin,bir fulya,yahud bir fesleğen dalı bulunur,ve fesini dâimâ alnından gerine doğru atar ve bir yana eğer.Esmer bir yüz,kara kaşlar; bakışları hâlinden hoşnud olduğunu gösteren uzun kara kirpikli kara gözler,ve ucları aşağıya sarkık gaytan bıyıklar..”. Ahmed Rasimin Pazarola Hasan Beyi şöhrete kavuşduran fıkralarından biri : “..yaşlıca bir kadın,ya oğlu ya torunu belli ki harb meydanında.Hasan Beye yaklaşarak sordu : - Oğlum Hasan Bey..sulh olacak mı? “Hasan Bey kayıdsız,mütebessim ,elindeki bir aylandoz dalını sallaya sallaya ilerleyerek : - Pazarola hanım anne !..dedi. “Kadın o kadar sevindi ki : - Bu pazar mı oğlum ?.. diye sordu. “Hasan Bey yürüdü,az ilerden sesleri duyldu : - Pazaroala turşucubaşı ! - Pazarola kasabbaşı ! “ Hakikatlara ne kadar uygun tesâdifler...”. 1914 ile 1922 arasında mizah gazetelerinde pek çok karikatürleri yayınlanmışdır.Onun ağzından fıkralar yazılmış muhayyel konuşmalar yapılarak “zamânın hallei” tenkid edilmişdir. 1926 da Gühâne Hastahânesinde öldü,48-50 yaşlarında idi. Münir Süleyman ÇAPANOGLU