MEHMED (Attar) – Geçen asrın ilk yarısında yaşamış ermeni asıllı halk şâiri Kemahlı Âşık Ferhâdî'nin (B.: Ferhâdî,Kemahlı Âşık,cild 10,sayfa 5665) ermeni harfleri ile türkce olarak kaleme aldığı “Hûbânı Cânım İstanbul” isimli risâlesinde övdüğü on iki güzel delikanlıdan biri ;aşağıdaki satırları hicrî 1253 yılı sonunda (M.1838) yazılmış o risâleden alıyoruz : “Ol şehbâzı nâzenînü işvebâzü cilve fürûş Sultanmehmedde (Fâtih) mevmevî fukarâsından attar Hacı Cârullah'ın dükkânçei şîrinkârında sermâyei hüsnü ânı ve kârının ehli olduğunun bürhânı idi ki safâsı Hacı Cârullah'a cefâsı dahi ibâdullaha,kırmız istesen lebi lâ'lîni tebessüm eyler,dârifülfül disen püskürme benlerin gösterir ve ûdil kahrı sarısabur ile karışdırub füruht eyler ve miski anber disen bûyi zülfün koklatur,gülâb dediği ayağı suyudur ve bizde yok dediği vuslat mâcunudur . Mâni Kara gözler..geç gönül kara gözler Sefînei aşkımızda tayfamız kara gözler Attar Güzeli Mehmedde nedir o kara gözler...”. Bedros NİŞANYAN