SÜLEYMAN ( Bayburdlu ) – Geçen asır sonlarında Üsküdarda Büyük Hamam yanındaki kahvehâneyi işletmiş bir kahveci ; kahvehânesi bir âşıklar mahfili idi.Kendisi bir bekâr uşağı olub kahvehânesinin şirvanında yatar kalkar ve kahvehânesinde barındığı bir iki garib saz şâiri âşık misâfiri dâimâ bulunurdu. Bayburdlu Süleyman 18-19 yaşlarında bir delikanlı iken İstanbula kalender halk şâiri Üsküdarlı Âşık Râzi tarafından getirilmişdi.Tophâne müşürlüğü tarafından Bayburd ve Erzurum kalelerindeki eski topları görerek kiymetleri hakkında bir rapor vermeye memur edilen Âşık Râzi Süleymanı Kop Dağında bir handa kahveci çırağı iken görmüş,kandırıp İstanbula getirmiş ve delikanlıya bu kahvehâneyi açmışdı.Kalender şâirin evrâkı metrûkesi arasında Bayburdlu Süleyman şânında iki manzume vardır ki şunlardır : Görün Allahın bu âşık kulunu Handa kahvecinin sevdi oğlunu Bir güzel gördü mü çıkar çileden Dinlemez nasihat laf şunu bunu Pırpırıdan yahud bey paşa oğlu Mutlakaa konuşur bulub yolunu Yazarlar destana şah Ayvazını Handan alub kaçan bu Köroğlunu * Hücreleri mutfağı,germâbesi külhanı , Kurmuş vezir himmeti dağ başında bu hanı. Asırların boyunca nice canlar barınmış , Âşıkaane rindâne oldum ben bu mihmânı. Girer girmez kamaşdı gözlerim şûlesinden Görünce ocakda bir tâze şehi hûbânı Yaş on...

SÜLEYMAN ( Bayburdlu ) – Geçen asır sonlarında Üsküdarda Büyük Hamam yanındaki kahvehâneyi işletmiş bir kahveci ; kahvehânesi bir âşıklar mahfili idi.Kendisi bir bekâr uşağı olub kahvehânesinin şirvanında yatar kalkar ve kahvehânesinde barındığı bir iki garib saz şâiri âşık misâfiri dâimâ bulunurdu. Bayburdlu Süleyman 18-19 yaşlarında bir delikanlı iken İstanbula kalender halk şâiri Üsküdarlı Âşık Râzi tarafından getirilmişdi.Tophâne müşürlüğü tarafından Bayburd ve Erzurum kalelerindeki eski topları görerek kiymetleri hakkında bir rapor vermeye memur edilen Âşık Râzi Süleymanı Kop Dağında bir handa kahveci çırağı iken görmüş,kandırıp İstanbula getirmiş ve delikanlıya bu kahvehâneyi açmışdı.Kalender şâirin evrâkı metrûkesi arasında Bayburdlu Süleyman şânında iki manzume vardır ki şunlardır : Görün Allahın bu âşık kulunu Handa kahvecinin sevdi oğlunu Bir güzel gördü mü çıkar çileden Dinlemez nasihat laf şunu bunu Pırpırıdan yahud bey paşa oğlu Mutlakaa konuşur bulub yolunu Yazarlar destana şah Ayvazını Handan alub kaçan bu Köroğlunu * Hücreleri mutfağı,germâbesi külhanı , Kurmuş vezir himmeti dağ başında bu hanı. Asırların boyunca nice canlar barınmış , Âşıkaane rindâne oldum ben bu mihmânı. Girer girmez kamaşdı gözlerim şûlesinden Görünce ocakda bir tâze şehi hûbânı Yaş onsekiz ondokuz dağlının dilâveri Çatmın çeşmi cellâdın üstünde ebruvânı İşte uryan sînemiz başka hedef arama ; Atmak için şehbazım bir bir tîri müjgânı. nerde görsem bir güzel sevmek için o şâhı Hünkârı aşk vermişdir bana destur farmanı. Cünbüşlü perçeminden,topuklu ayaklara, İşmar çakdım fehmetti ol kahveci fettânı. Kavlü karâr eyledik üç gün sonra peşimden Kaçub geldi yetişdi buldu bizim kervânı Çıkdı Kırklar söyledi Kop Dağında tarihin “ Kaçırdım İstanbula Bayburdî Süleymânı ” 1339 – 40 = 1299 (M.1881-1882) Âşık Râzinin himmetiyle okuma yazma öğrenen ve yine onun terbiye kanadı altında kalenderlik yollarında yürüyen Bayburdlu Süleyman, başına büyük derdler açacak bir aşk alaâkasından kurtulmak için 1902-1903 arasında kahvehânesini satarak memleketi tarafına döndü. Vâsıf HİÇ