ŞEHLEVEND – Dilimize İtalyancadan girmiş levend kelimesi ile farscadan alınmış şah(Şeh) kelimesinden bir mürekkeb isim ;canlı,hareketli,alımlı,çalımlı ve genc irisi mahbub delikanlı anlamında kullanılır ;kalender meşreb halk şâirlerinin manzumelerinde,divan edebiyatında,tarih metinlerinde ve bir genci takdir yollu halk ağzı günlük sohbetde çok kullanılmışdır ;aşağıdaki örnekleri Hacı Hâşim Beyin şarkı mecmuasından alıyoruz : Acem Aşîran Beste (İsmail Dede Efendi) Ey lebleri mül,gonce yüzü gül servi bülendim , Et gamzesi âşûbi cihan şâhilevendim , Bend eyledi sevdâyi muhabbet beni cânâ , Rahmeyle benim hâlime ey zülfi kemendim. Bûselik Aşîran Şarkı (Üçüncü Sultan Selim) Pek hâhişi var gönlümün ey servi bülendim , Yarın gidelim Çamlıcaya cânım efendim . Red itme sakın bû sözümü şâhilevendim Yarın gidelim Çamlıcaya cânım efendim . Sipihr Beste (Derviş İsmail) Gül yüzündür andelîbe âhü efgaan ittiren , Kâkülün sevdâsıdır aklım perişan ittiren , Şehlevendim tâbekey bu cünbüşi mestâ âh , Hep budur âşıklara çâki giriban ittiren . Aşağıdaki beyitler de kalender halk şâiri Erzurumlu Âşık İbrahimindir : Bûsi pâyine destur,zâten pâ bürehnesin , Ey şeehlevend kayıkcı,nerden kopmuş gelmişsin . Karadeniz yalısı uşağısın bellidir , Hepsi kara donludur,başı kavak yellidir. Şehlevendlik ş...

ŞEHLEVEND – Dilimize İtalyancadan girmiş levend kelimesi ile farscadan alınmış şah(Şeh) kelimesinden bir mürekkeb isim ;canlı,hareketli,alımlı,çalımlı ve genc irisi mahbub delikanlı anlamında kullanılır ;kalender meşreb halk şâirlerinin manzumelerinde,divan edebiyatında,tarih metinlerinde ve bir genci takdir yollu halk ağzı günlük sohbetde çok kullanılmışdır ;aşağıdaki örnekleri Hacı Hâşim Beyin şarkı mecmuasından alıyoruz : Acem Aşîran Beste (İsmail Dede Efendi) Ey lebleri mül,gonce yüzü gül servi bülendim , Et gamzesi âşûbi cihan şâhilevendim , Bend eyledi sevdâyi muhabbet beni cânâ , Rahmeyle benim hâlime ey zülfi kemendim. Bûselik Aşîran Şarkı (Üçüncü Sultan Selim) Pek hâhişi var gönlümün ey servi bülendim , Yarın gidelim Çamlıcaya cânım efendim . Red itme sakın bû sözümü şâhilevendim Yarın gidelim Çamlıcaya cânım efendim . Sipihr Beste (Derviş İsmail) Gül yüzündür andelîbe âhü efgaan ittiren , Kâkülün sevdâsıdır aklım perişan ittiren , Şehlevendim tâbekey bu cünbüşi mestâ âh , Hep budur âşıklara çâki giriban ittiren . Aşağıdaki beyitler de kalender halk şâiri Erzurumlu Âşık İbrahimindir : Bûsi pâyine destur,zâten pâ bürehnesin , Ey şeehlevend kayıkcı,nerden kopmuş gelmişsin . Karadeniz yalısı uşağısın bellidir , Hepsi kara donludur,başı kavak yellidir. Şehlevendlik şânıdır vur Temelim topuğu , Desinler bu civandır kayıkcının kopuğu . Şaşırtmış kayıkcımı,bütün Boğaz boyunca , Cümle yosma karılar oğlana göz koyunca . İçinde bu kelimenin geçdiği şu güzel gazel Nedimindir : Tahammül mülkünü yıkdın,Hülâgû Han’mısın kâfir, Aman dünyayı yakdın,âteşi sûzan mısın kâfir . Kız oğlan kız nâzı nâzın,şehleveni âvâzı âvâzın , Belâsın ben de bilmem.kız mısın,oğlan mısın kâfir . Kalender meşreb halk şâirlerinin terennümlerinde şehlevend adına ve şehlevend tasvirlerine çok rastlanır,dikkati çeken yönü de ayak takımından ve çıplak ayaklı gencler oluşudur.Şu iki kıt’a,bir kayıkcıyı tasvir yollu Nebil Kaptanındır : Ey şûhi dilbaz şehlevend şehbaz, Hem bülend âvâz bir hümâ pervaz, Kayıkcı kopuk,serkeşce biraz, Yalun ayaklı lazoğlu haylaz . Henüz ondokuz revnaklı çağı , Kayıkcı konuk bir laz uşağı, Yalun ayağnın yok solu sağı, Şehlevend haylaz,din imanı az. Şu kıt’a da,bir araba sürücüsü için Merdivenköylü Bitli Tevfik Efendinindir : Şehlevendim boyun bir gümüş direk , Alım çalımına dayanmaz yürek , Altın saat kordon hediye gerek , Araba sürerken kaş çatma Edhem , Kaş çatub akıllar oynatma Edhem .