TOPUK – “ Ayağın baldıra bağlandığı yerdeki mafsalın teşkil ettiği yumru; abdest alır iken ayakların topuklara kadar yıkanması şarttır ”(Kaamûsi Türkî) Kalender meşreb şâirler,çıplak ayaklı delikanlıların topukları için “Gülle Topuk”,“Demir Gülle Topuk”,“Sebîkei Sîm (Gümüş Külçesi)” tabirlerini kullanmışlardır. “Kahvenin Köpüklüsü,çırağın topuklusu” diye esnaf ağzı bir de söz vardır. Çıplak ayak üzerine düşmüş yere kadar inen şalvar paçaları,pantalon paçaları için de “Topukları Öper”,bele sarılan kuşağın bıçkınlıkdan kinâye yere sarkıtılan ve çıplak ayak yanında yerde sürünen kuşak uçları için de “kuşak ucu topuk öperek yerde sürünür” gibi sözler vardır eski edebî metinlerimizde.O eski sözlerden mül- olarak çağdaş edebiyatımızda da terennümlere rastlanır : Gel, gel, Sünbül koçanı ayaklı gel ! Topuklarında kuşak ucu gibi sürünen, Gökyüzüüye denizle beraber gel. Bıçkın meşreb genclerin kunduralarını veya yemenilerini yalın ayakla giye- giyarek ve gümgüm topuk vurarak yürümelerine de “Topuk Nuümâyişi” denilirdi,Ayak takımından pek çok delikanlı topuk nümayişlerinden ötürü “Topuklu” kalabı ile anılmışlardır (B.:Mehmed,Topuklu,cild,sayfa ). İri bir topuk,köçek oğlanlar,o arada Tavşan diye anılan ve hepsi Sakızlı rum gencleri olan meyhâne köçekleri için de makbul sayılırdı,ve oyunun ...

TOPUK – “ Ayağın baldıra bağlandığı yerdeki mafsalın teşkil ettiği yumru; abdest alır iken ayakların topuklara kadar yıkanması şarttır ”(Kaamûsi Türkî) Kalender meşreb şâirler,çıplak ayaklı delikanlıların topukları için “Gülle Topuk”,“Demir Gülle Topuk”,“Sebîkei Sîm (Gümüş Külçesi)” tabirlerini kullanmışlardır. “Kahvenin Köpüklüsü,çırağın topuklusu” diye esnaf ağzı bir de söz vardır. Çıplak ayak üzerine düşmüş yere kadar inen şalvar paçaları,pantalon paçaları için de “Topukları Öper”,bele sarılan kuşağın bıçkınlıkdan kinâye yere sarkıtılan ve çıplak ayak yanında yerde sürünen kuşak uçları için de “kuşak ucu topuk öperek yerde sürünür” gibi sözler vardır eski edebî metinlerimizde.O eski sözlerden mül- olarak çağdaş edebiyatımızda da terennümlere rastlanır : Gel, gel, Sünbül koçanı ayaklı gel ! Topuklarında kuşak ucu gibi sürünen, Gökyüzüüye denizle beraber gel. Bıçkın meşreb genclerin kunduralarını veya yemenilerini yalın ayakla giye- giyarek ve gümgüm topuk vurarak yürümelerine de “Topuk Nuümâyişi” denilirdi,Ayak takımından pek çok delikanlı topuk nümayişlerinden ötürü “Topuklu” kalabı ile anılmışlardır (B.:Mehmed,Topuklu,cild,sayfa ). İri bir topuk,köçek oğlanlar,o arada Tavşan diye anılan ve hepsi Sakızlı rum gencleri olan meyhâne köçekleri için de makbul sayılırdı,ve oyunun bir yerinde topuk vurarak perende atarlardı,aşağıdaki sabâ şarkı geçen asrın ilk yarısında yaşamış Riza Efendinindir : Dikkatle seyret ol şûhi devran Çarpar topukdan kendin atar yan Oynar nezâketle yavru tavşan Çal sen de mutrib çangü rebabı Ermeni asıllı halk şâiri Kemahlı Âşık Ferhôdî “Hûbânı Cânım İstanbil” isimli risâlesinde Kayıkcı Kara Vengel adında bir bıçkın genci överken şu mâniyi yazıyor :